Dinsdag 19 juli 2011

Vandaag begint de Vierdaagse, voor Wilma en mij de 4e en voor Henk en Petie de 1e keer. We hebben alles uitgelegd en doorgegeven wat ze ons insziens moeten weten. Vooral Petie is opgetogen en zit vol adrenaline. Het straalt eraf!Leuk om te zien, zij hebben behalve onze verhalen geen idee wat hen te wachten staat en wat er op hen afkomt. Ze kunnen zich er 'behalve de beelden van Omroep Gelderland geen beeld bij vormen. We zijn op tijd aan de start, we worden gedropt 167 meter naast de wedren en open naar ons bekend startpunt. We zijn niet de eersten.Petie klikt en klikt en vindt alles geweldig. Henk is bekenden aan het zoeken en Wilma bekijkt het zich allemaal eens rustig en legt kontakten met medewandelaars. Om tien voor half zeven zijn we los. De enige keer dag we vandaag rechtsom starten. Henk en Petie als 'vader/dochter team' en Wilma en ik als koppel. Wilma legt onderweg al uit dat we voor een minuscuul klein 4-tje lopen, zo'n nummertje wat op de medaille wordt gespeld. Stelt niet veel voor, volgend jaar, de 5e wordt het pas echt serieus. We zijn 2 km onderweg en Petie en Henk zijn in geen velden of wegen te bekennen.Ze hebben de pas erin en lopen op eigen tempo. We hebben een mooie dag, we lopen lekker over de Waalbrug en de verhalen komen als vanouds weer naar boven. Sjonge al weer een jaar geleden, waar blijft de tijd. Iedereen wat gespannen op de Waalbrug en nog wat onwennig maar we zijn weg. Links en rechts de studenten met heerlije cafe luchtjes en wij weten zeker dat ze vanmiddag niet zo de deur uit zijn gegaan. Wilma en ik, wij kennen onderhand de klappen van de zweep, we vragen nette mensen of wij ( nette dames:-) van hun toilet gebruik mogen maken. De rollen zijn al weer verdeeld; Wilma duwt mij naar voren ( vroag jij het moar) en komt weer met haar verhaal over de dixy's waar ze echt niets meer op wil. Als een geolied team zijn we weer van start. Heerlijk. Verschillende sms-jes en telefoontjes verder horen we van'vader/dochter team'dat het echt fantastisch is en ze niet weten wat hen allemaal overkomt. Zooooo cool!

Leuk om hun bevindingen te horen en te zien hoe enthousiast ze zijn. Ook wij hebben de pas erin en het gaat als vanouds.Na ca 25 km spreken we op onze vast 'woon- en verblijfplaats' in Valburg samen af voor een bakje soep. Niemand wil zitten!!! Want dan buj nog neet zo moar weer oaverende! We pakken ons stief kwartiertje pauze en spreken met Henk en Petie de eerste dag tot zover door.Ze blijven over enthousiast en vinden alles geweldig!
We pakken de tassen weer op, lopen 2 km samen op en weg zijn ze weer. Allerlei leuke t-shirts en uitdossingen komen weer voorbij. Het lijkt wel of het elk jaar gekker wordt. Onderweg een stand met 'nieuwe haring'. Nee dankjewel, ook morgen niet nee....
Wilma merkt op dat mijn rechterschoen stuk is. Weet ik, ze zijn 11 jaar oud ( gekocht van het geld van mijn collega's t.g.v. mijn 20 jarig jubileum bij Reed, dus die hebben geen schuld. Ik schenk er verder geen aandacht aan. Tot Henk ons achterop loopt en vraagt of ik metaal moeheid heb.... mijn rechterschoen, de hele hak is verpulverd en de plodden hangen er bij..... shi..... dit zijn de enige die ik momenteel een beetje aan kan. In mijn linker enkel zit een botvliesonteking en waar ik helemaal niet op zit te wachten is dat ik nu met mijn rechter voet ga floepsen!
Met mijn ingetapete voet, prop dikke watten en diclofenac is dit nog een beetje te doen. Totaal negeren en net doen of het er niet is. Wilma heeft zo'n zin, zo'n zin in een bakje koffie, ze heeft cafeine nodig.We gaan op zoek naar een standje die door vrijwilligers wordt bemand en waar we na 10 min. wachten een bakje oploskoffie hebben. Maakt niet uit, het is koffie. Wilma gaat er zowaar bij zitten... oeps dat belooft niet veel goeds.
2 dames die met Plenitude excel a trois er zo jong mogelijk uit proberen te zien hebben op hun t-shirt:Als je voor ons valt, dan helpen wij je weer overeind. Mensen met leggings aan met het prijskaartje er nog aan, doen het ook leuk. Super korte rokjes waar je zo'n pakkumbeet 40 km aan trekt, lijkt ons ook heerlijk.
Het weer is ons goedgezind, de koperen ploert ( zegt Henk altijd) doet goed zijn best. Om kwart over twee belt Petie, wij zijn binnen, waar zijn jullie?
Over enthousiast maar met 2 blaren voor Henk en 4 voor Petie( ajjjjj)zit dag 1 erop.
Ze hebben zichzelf getrakteerd op een smoothie van euro 4,50 p.p. en komen als wij ze hebben gevonden, met enig gekrakeel overeind.
Onderweg naar huis is er geen minuut stilte gevallen!!!
Leuk. Morgenochtend een vroege start.

woensdag en donderdag

Het is nu 21.30 uur, een beetje laat om nog een verslag te maken als om 3.00 uur vannacht de wekker weer gaat.
Komt de komende dagen echt!!!

Dinsdag 19 juli

Vandaag begint de Vierdaagse, voor Wilma en mij de 4e en voor Henk en Petie de 1e keer. We hebben alles uitgelegd en doorgegevens wat ze ons insziens moeten weten en om tien voor half zeven zijn we los. De enige keer dag we vandaag rechtsom starten. Henk en Petie als Vader en dochter team en Wilma en ik als koppel. Wilma legt onderweg al uit dat we voor een minuscuul klein 4-tje lopen, zo'n nummertje wat op de medaille worde gespeld. Stelt niet veel voor, volgend jaar, de 5e wordt het pas echt serieus. We zijn 2 km onderweg en Petie en Henk zijn in geen velden of wegen te bekennn. We hebben een mooie dag, we lopen lekker over de Waalbrug en de verhalen komen als vanouds weer naar boven. Sjonge al weer een jaar geleden, waar blijft de tijd. Iedereen wat gespannen op de Waalbrug en nog wat onwennig maar we zijn weg. Links en rechts de studenten met heerlije cafe luchtjes en wij weten zeker dat ze vanmiddag niet zo de deur uit zijn gegaan. Wilma en ik, wij kennen onderhand de klappen van de zweep, we vragen nette mensen of wij ( nette dames:-) van hun toilet gebruik mogen maken. De rollen zijn al weer verdeeld; Wilma duwt mij naar voren ( vroag jij het moar) en komt weer met haar verhaal over de dixy's waar ze echt niets meer op wil. Als een geolied team zijn we weer van start. Heerlijk. Verschillende s,s-jes en telefoontjes verder horen we van Koppel 1 dat het echt fantastisch is en ze niet weten wat hen allemaal overkomt. Zooooo cool!
Leuk om hun bevindingen te horen en te zien hoe enthousiast ze zijn. Na ca 25 km spreken we op onze vast 'woon- en verblijfplaats' in Valburg samen af voor een bakje soep. Niemand wil zitten!!! Want dan buj nog neet zo moar weer oaverende!
We pakken de tassen weer op, lopn 2 km samen op en weg zijn ze weer. Allerlei leuke t-shirts en uitdossingen komen weer voorbij. Het lijkt wel of het elk jaar gekker wordt.
2 dames die met Plenitude excel a trois er zo jong mogelijk uit proberen te zien hebben op hun t-shirt:Als je voor ons valt, dan helpen wij je weer overeind. Mensen met leggings aan met het prijskaartje er nog aan, doen het ook leuk. Super korte rokjes waar je zo'n pakkumbeet 40 km aan trekt, lijkt ons ook heerlijk.
Het weer is ons goedgezind, de koperen ploert ( zegt Henk altijd) doet goed zijn best. Om kwart over twee belt Petie, wij zijn binnen, waar zijn jullie?
Over enthousiast maar met 2 blaren voor Henk en 4 voor Petie( ajjjjj)zit dag 1 erop.
Ze hebben zichzelf getrakteerd op een smoothie van euro 4,50 p.p. en komen als wij ze hebben gevonden, met enig gekrakeel overeind.
Onderweg naar huis is er geen minuut stilte gevallen!!!
Leuk. Morgenochtend een vroege start.
We komen er aan, koppel 1.

Maandag 18 juli

In 2011 brengen we 2 nieuwelingen naar Nijmegen, Henk Pieneman en zijn dochter Petie Cornielje. Henk heeft ons vorig jaar 'ingehaald' op de Via Gladiola en werd bevangen door het virus. De afgelopen maanden hebben we samen getraind en ze werden beiden met de maand enthousiaster. Vandaag is het zover, we gaan richting Nijmegen en mogen onze inschrijvingen ophalen. Wonder boven wonder zijn ze beiden ingeloot en hebben ze beide de zelfde startletters. We kunnen dus deze 4 daagse met zijn vieren samen optrekken. Hoe spannend.
Op de Wedren worden Petie's oger met de minuut groter, ze zit vol adrenaline en kijkt zich de ogen uit. We hebben het tastje. HET TASJE en het armbandje.
Onderweg naar huis zingen we: We zijn er weer bij en het dut geen Pieneman!