Zondag 15 juni Grenslandtocht Zevenaar

Al op onze tocht in Volendam werd er over de Grenslandtocht in Zevenaar gesproken.

Iemand van de organisatie daar liep ook altijd deze tocht. De eigenlijke Grenslandtocht wordt pas a.s. weekend gelopen maar ja, dan hebben andere mensen andere dingen in onze agenda gepland dus wij willen hem vandaag lopen. Geen route, geen nood. Wilma heeft haar connecties en weet een route van 2005 te bemachtigen. Dat belooft wat. Wij, de vierdaagsetoppers, samen op pad voor de 40 km en die moeten we geheel van de route aflezen en uitlopen. Geen inschrijfburo, geen routepijltjes, geen uitgezette rustplaatsen, geen medaille(!) en bovenal geen dixy's! Wilma kent zich goed uit in deze omgeving en weet zo uit de losse hand al 5 café's die we onderweg aan kunnen doen.

Om half acht bij Wilma op de koffie. Onderweg naar Zevenaar de ruitenwissers op de maximale stand om door de buien heen zicht op de weg te houden. Dan maar ietsje langer koffie drinken. We vertrekken om 8.10 uur en ik word binnen het eerste half uur 3 x gewaarschuwd, Tonny, daar moeten we opletten. Daar gaan we het bos in en dat is zonder bepijling heeeeeel lastig.... ( voor ons).
Peeskesbos ( prachtig, dat kenden we nog van een eerder gelopen route) en elke afslag wordt RUIM vantevoren door de GRM ( lees General Route Manager = Wilma) aangegeven. Ja ja, het komt wel goed, waar is de autoweg... daaar.... oh dan moeten we die kant op!

We passeren het alombekende Walkreuz. Dit is een verhaal apart. Ik ben hier eerder geweest met iemand die hier jarenlang gewoond heeft en mij vertelde dat er een Mariakruis stond. Vergroot deze foto hiernaast en kijk goed naar het kruis!

Campings, de plaats Borghees, Elten, alles hebben we gezien. Duitsland in, Duitsland uit, Duitsland in, Duitsland uit. Op een gegeven moment zijn we zo ver de bossen in, als ik achterom kijk dan weten we hoe deze tocht de site opgaat: Groeten uit de Rimboe, deel 1a.

We pauzeren in Stokkum doen ons tegoed aan een lekker bakje met appelgebak ( dat zagen we van de wielrenners naast ons en dat gaat er natuurlijk wel in). Onderweg komen we veel wandelaars tegen; al of niet met Nordick walking stokken ( foi dat geslöpte met die stökke, de kraaien schrikt d'r jo van, wi'j kunt al zonder stökke loop'n). Zelfs de ruiters in het bos hekelen de wielrenners. Sjonge jonge, je hebt sporters en sukkels! De dagjesfietsmensen hebben een ingeburgerde fietsbel en de sukkels schreeuwen je toe als ze 4,3 meter achter je komen en je net niet meer de tijd hebt om aan de kant te springen grrrrr...onze hartslag doet het nog!

In Elten in het bos krijgen we een belletje van het thuisfront. Noodweer, het dondert flink en de regen valt met bakken uit de lucht. Dank u, wij snellen het bos uit want met onweer in het bos das nie fijn. We halen nog net droog Elten City. bij Brödje hangt het er met de benen uit, bij Wanders zit alles binnen en bij het Posthuus staan nog parasols met lege stoelen. Die zijn voor ons.

We schuilen en bestellen een kop soep in de hoop dat de bui snel overwaait. Sjaak is er al, bang dat zijn toppers nat worden. Laat maar, het is al weer droog de zon komt door en we zijn de 31,3 km inmiddels gepasseerd. We zijn geen watjes en stappen door naar Babberich waar ons net voor de volgende bui, Sjaak op komt halen.

40 km verder, geen medaille (!) allebei 1 gevlekt been en weer een topdag.

We hebben de route volgens de beschrijving (bijna) foutloos gelopen.

We tikken vandaag de 390 km aan.