Zaterdag 20 juli, het vierdaagsekruis mag op ons prikbord

Al tijdens de eerste tochten zaten Wilma en ik onderweg te mijmeren over een mooi prikbord, met een zwartfluwelen achtergrond om onze versierselen van de tijd die nog komen ging op te hangen. We hadden het over een bord met rondom medailles met in het midden plek voor HET VIERDAAGSEKRUIS. Sjaak heeft ons dit bord gemaakt en rondom het midden hebben we de medailles van de tochten telkens verzameld. Met een rode prikker betekent slecht weer en medailles met een groene prikker hebben we in mooie zomerse weersomstandigheden gelopen.

14 medailles hebben we gescoord, en inmiddels waren we ook al in het bezit van het eerste prestatiekruis wat je krijgt als je 250 km hebt gewandeld. Ja ja, waar we al niet op letten.

In het midden van het bord was dus de plek vrijgehouden voor het vierdaagsekruis.

Zaterdag j.l. kon hij erop.

Vrijdag 18 juli, DE intocht op de Via Gladiola

Het heeft even geduurd maar beloofd is beloofd. We hebben nog een impressie van de laatste 4daagse dag, via Cuyk naar Nijmegen die lange lange lange St. Annastraat die omgedoopt is tot Via Gladiola. Niets teveel gezegd. Jammer, erg jammer van het slechte weer, de druilerige lopers, de natte kleding, de verzakte kapsels, maar o wat dapper dat ie-de-reen blijft zitten om de lopers welkom te heten. Rijen dik, kilometers lang, en maar klappen en maar juichen en maar troosten als je het ff moeilijk hebt en dan weer feliciteren. Wat een welkom, niet te beschrijven.

We gaan naar huis, daar waar ons nog meer bossen gladiolen wachten.

We drinken nog even wat en keuvelen nog wat na.

Nu we terugkijken, kijken we al vooruit, volgend jaar weer?

(P.s. klik op de foto's om ze te vergroten)

Vrijdag 18 juli, DE 4e vierdaagsedag

Vandaag hebben we een late start ( ruilen voor een vroege start vanochtend ging gisteren niet meer lukken), nogal wiedus. Fris en fruitig staan we vandaag voor de 4e dag aan de start. Om 6.15 uur begint weer het aftellen, 5,4,3,2,1 jaaaa en we horen de scan apparatuur weer piepen.

Wederom staat de straat vol met studenten die net uit de kroeg zijn gevallen en ons luidkeels toezingen, ik kan niet meer, ik kan niet meer en vervolgens vrolijk het volgende dranklied inzetten.

We gaan via een lange weg door Nijmegen richting Hatert in een van mieserige motregen overgaande plensbui richting Mook. Daar worden we weer opgewacht door onze trouwe achterwacht. Een bakje koffie, broodje, peukje en met Mies en Joep vervolgen we de tocht richting Linden ( heeft dit jaar als vierdaagse thema MUZIEK) naar Cuyk. Hier staat echt alles op de kop. Tussen de fikse buien door bereiken we Cuyk. Een ware file, we staan stil, hartstikke stil. Het publiek dromt zich langs de straten waar de wandelaars vrolijk, enthousiast en luidkeels toeschreeuwend en zingend worden onthaald. Steltlopers, bands, fanfares, je kunt het zo gek niet bedenken, alles waar muziek uit komt wordt uit de kast gehaald. Potten, pannen, kliko's en ga zo maar door.

Als we Cuyk verlaten gaan we over de door de landmacht voor vandaag aangelegde Pontonbrug over de Waal. Alle scheepverkeer is stilgelegd. Giga boten gooien de kont in de krib omdat er een slordige 35.000 wandelaars ff moeten oversteken.

Door naar Nijmegen, op naar de Annastraat. We wisten dat het druk was, maar zooooo druk?

Geweldig hoe dapper dat het publiek honkvast blijft zitten, ook in zware plensbuien om ons toe te juichen, zij die het moeilijk hebben een hart onder de riem te steken en je kracht geven, heel veel kracht... om door te gaan. Wij geven niet op.

Halverwege de Annastraat staan onze trouwe supporters Paul, Sjaak, Ronny en Liedy ons op te wachten met 4 zware bossen gladiolen. Hou het maar droog.... wij niet.

Ook Diny ( receptioniste bij Reed) heeft zo met ons meegeleefd en brengt ons een nieuwe schoen, vol met snoep. Opnieuw een giga plensbui, ook boven leven ze blijkbaar mee. We zijn te ontroerd om de jassen uit de rugzakken te halen en lopen vrolijk door. Maria en Johan zijn uit Duiven gekomen om ons een roos te brengen. Ook Jean Paul verrast ons met zijn felicitaties.

We zijn er, wij vierdaagsetoppers op de veelbesproken Via Gladiola.

Wat een ervaring, wat een mensen, wat een emoties....

Langs de hoofdtribunes waarvan er net 2 ontruimd zijn wegens instortgevaar ( je zal maar een duur kaartje hebben gekocht).

We zien de FINISH vlag, wij zijn binnen, we hebben het gehaald!

Snel door naar rij V40 en W 40 waar we enthousiast worden gefeliciteerd door de organisatie en we het felbegeerde kruisje in ontvangst nemen. We feliciteren elkaar en spreken af dat we zeer zeker overwegen om volgend jaar hier weer te staan.

Lieve mensen, dank jullie wel voor jullie geweldige steun.

Onze sms-jes gaan over de 150 over de afgelopen 4 dagen.

We hebben ons zeker niet alleen gevoeld en zoals onlangs iemand tegen me zei:

You never walk alone.

Een impressie van vandaag willen we jullie niet onthouden.
Morgen meer... oordeel zelf.

Donderdag 17 juli, DE 3e vierdaagsedag

Om 4.15 bij Wilma en om 4.45 uur op de alombekende parallelweg, strak naast de wedren. We worden weer gedumpt. Vandaag naar Groesbeek, de veelbesproken Zeuvenheuvelenweg. Hier maken we ons absoluut niet druk over, tijdens de training hebben we zo onwies veel in de bossen gelopen, o.a. de Bosbesjestocht in Groesbeek. Wij weten wat heuvels zijn en ons kuiten en knieen ook. Cecile loopt vandaag zwart een stuk met ons mee. Ze heeft zich niet ingeschreven ( wel al 8 x uitgelopen) maar ze is door het vierdaagsevirus behebt en moet elk jaar 1 of 2 dagen lopen.

De stemming zit er al vroeg in. Al vanaf 6.15 uur is overal langs de weg het Omaparadijs geopend.

Ja zo heet dat onder de wandelaars, waar de bewoners onder een afdakje in de stoel met een deken over tegen de kou, de wandelaars enthousiast begroeten. We hebben ons laten vertellen dat ze jaarrond oranje-groene (vierdaagse kleuren!) sokjes breien om aan wandelaars uit te delen. We vragen ons af wie er meer uitkijkt naar de vierdaagse, zij of wij.

Het breekt zo lekker de week....

Om half acht zijn we in Malden, een dorp dat helemaal op de kop staat.

In een huis voor minder begaafden mogen we naar schone wc's, krijgen we gratis koffie aangeboden door de bewoners, lollies met eigengemaakte briefjes er aan, appels, rolletjes pepermunt, het kan niet op. Geweldig om te zien wat zij voor ons doen en wat ze met volle teugen genieten. Een lief meisje deelt appels aan ons uit, echter wij gaan sneller dan zij kan aanvoeren. Ieder heeft zijn eigen taak ( en doet die met verve).

Door naar Mook, langs de Maas, het is hier werkelijk prachtig. We leren veel liedjes bij met wederom teksten die niet in het lalalalalala boekje staan.

Als mijn telefoon gaat, word ik luidkeels bijgestaan door een groep Engelse militairen die net zo lang en hard, telephone, telepgone, telephone zingen tot mijn gesprek is beeindigd. Zo, das ook weer klaar. We krijgen van Scholl de nieuwe voetencreme uitgereikt en ook Harry en Annie Rivella en Cola Zero zijn weer van de partij onderweg. Duizenden, nee tienduizenden blokjes worden opengetrokken en uitgereikt aan de wandelaars. Ze doen het toch allemaal maar. Iedereen leeft enorm mee, is vrolijk en geeft een steuntje in de rug aan iedereen die het nodig heeft. Veel huilende wandelaars die niet meer kunnen maar niet opgeven. Het bezorgt je meer dan kippevel als je ziet hoe zij door het publiek gedragen worden.

We naderen Groesbeek, wat een feest. Alle bedrijven zijn gesloten, alle familieleden zitten langs de weg, tante Annie heeft cake gebakken en het is een ware familie reunie.

Groesbeek; bij binnenkomst staan 3 dj's boven de weg en zij hebben voor elke rij wandelaars een betoog. Indrukwekkend ook om te zien hoe militairen hun defilee afgeven, kippenvel is hier een te klein woord voor.

In Groesbeek een kopje soep en net als we weer naar buiten gaan weten we dat ook onze jasjes deze buien niet houden. Schuilen? Waar? Waarvoor? Nat worden we toch. Gelukkig duurt het een klein uurtje voor dat natte zwetende plakjasje weer uitkan. Het staat caravan aan caravan, afgewisseld door campers waarvan de zijklep wordt geopend zodat kinderen vanuit hun bed de stoet voorbij zien trekken. Onderweg 3 plakaten, bedoelt voor de vrouw die gisteren in Wychen haar trouwring met inscriptie Arie is verloren. Nou ja, de verhalen hieromheen laten zich raden.

Daar komen ze, de zevenheuvelen. Zonder moeite pakken we ze vol schwung, terwijl Wilma bij bult 2 meldt : Ja Tonny, nu komt er weer een, en daarmee bedoelt ze de zoveelste blaar.

Ach Gosj, zolang ze de schoenen aanhoudt voelt ze er niets van. Nog ff wachte dus...

Via Berg en Dal terug naar Nijmegen waar we glansrijk worden onthaald. Vanaf Groesbeek nn stop publiek langs de kant van de weg. Chapeau voor hen, die ook onder deze barre omstandigheden blijven zitten.

We leveren de controle kaart in en proberen nog te ruilen voor een vroege start morgen.

Alles ten spijt, iedereen wil morgen vroeg starten.

Onze wandelboekjes worden afgestempeld ( dat lazen we in het informatie boekje dat dit alleen vandaag kon) en we zijn best trots dat de 4daagse Nijmegen nu ook officieel bestempeld staat in ons wandelboekje van €0,90. Dit krijgt elke tocht meer waarde.

Op naar de auto, naar huis, naar de douche met de 4e controlekaart op zak.

Nog even van ons; de vierdaagsetoppers en e-nor-rum groot dankjewel voor jullie steun.

Het is werkelijk niet te geloven hoeveel telefoontjes, sms-jes en mailtjes we dagelijks van jullie ontvangen. het is onbeschrijfelijk wat dit met je doet.

Dus, collega's, buren, familie en NOIR leden, jullie zijn onze TOPPERS!

We nemen jullie morgen in onze gedachten als we ( hopelijk letterlijk en figuurlijk) droog de Via Gladiola opgaan. We love you to. Wilma en Tonny

Woensdag 16 juli, DE 2e 4 daagse dag

Om kwart 5.15 uur on Zevenaar en om 05.45 uur staan we weer aan de start. De rij is bedui-ui-uidend langer dan gisteren. Uiteindelijk starten we om 6.30 uur. We gaan links af, richting Radboud ziekenhuis. Na zo'n 2 km begint de 4 uur aanhoudende regen. Keepjes gaan aan; de meest lelijke versies komen uit de rugtassen. Het knispert alleen maar naast, voor en achter ons.
Het schaarse publiek zit net achter de voordeur, droog in ieders halletje binnen. Bult op, bult af.
Na zo'n 10 km vinden we een boerderij waar we koffie gaan drinken, euro 1,50 voor een bakje koffie en een Pipo toilet wagen met 2 toiletten waar dike dikke rijen voor staan. Dan maar op naar de volgende pauzeplaats.In Alverna een geweldige overkapping over de weg waar een band - paraplu vasthoudend- staat te spelen. Werelds. We lopen Wychen in, blij dat we er zijn en lopen er ook weer uit. De 40 km toch gaat met een giga tocht om Wychen heen, we zien Wychen oost, noord, zuid en uiteindelijk centrum.Het is inmiddels droog geworden. In Wychen pakken we een bakje soep na, 25 minuten in de rij te hebben gestaan bij het toilet.
Buiten eten we de soep op en net als 4 Zwitsers met elkaar spreken over de vierdaagse en grappige opmerkingen willen maken, haak ik aan. Schrik, die spreekt ook Zwitsers.... Waar ik woon in Zwitserland? In Zieuwent, ja dat kennen ze niet. Ze dachten dat niemand hen verstond omdat ie-ie-iedere zwitser een zwitserse pet op heeft, en ikke dus niet. Tjüschen.....
We knuppen de rugzak weer om en vertrekken richring Beuningen. Een vreemde man haalt ons in ( da's op zich niets bijzonders). Hij lijkt wel niet good wi.... Slingers, rent, staat stil, heeft niets bij zich, vreemd. Een kwartiertje later is de ambulance bij hem, hij is gevallen en zijn hele hoofd zich onder het bloed. Heftig.
We krijgen een ijsje onderweg aangeboden en vertrekken richting Beuningen. Ook daar is een hoog Frans Bauer, Jan Smit en andere plaatselijke artiesten gehalte. Wel grappig, steeds meer mensen beginnen onderweg te zingen. Vooral teksten die het de meeste mensen beter niet kunnen horen. Die halen ze allemaal uit het la la la la la boekje dat onderweg wordt verkocht voor euro 5,- Hilarisch dat veel wandelaars teksten herhalen van de voorzanger die ze eigenlijk niet willen herhalen......

De meest geweldige outfits en shirts hebben we weer gezien onderweg. Het kost je echt je ogen. Steeds meer collega wandelaars grijpen alle hulpmiddelen aan om Nijmegen te halen.
Ja dat is inderdaad nog een hele toer. Wij weten zeker dat velen morgen NIET meer op de wedren starten.
We schrijven 58.134 stappen bij en mijn stappelteller geeft 46,8 km aan.
Blij dat we de Waalbrug zien waar net voor de Waalbrug de laatste controle plaatsvindt. Niemand ontkomt aan het regime van de vierdaagse. Ook niet de wandelaars die NIET helemaal tot in Nijmegen op de wedren zijn geweest.
We leveren de controlekaart in en ons pasje wordt gescand.
Voorlopig hebben we de input voor startdag 3 in the pocket.

Dinsdag 15 juli,DE 4 daagse begint

Om 4.00 uur bij Wilma en om 4.30 uur strak geparkeerd aan de Parallelweg naast de wedren. Het is nog donker als we de eerste 50 km wandelaars en masse zien lopen op de Waalbrug.
Oooooh, nu is het echt. De wandelaars worden luidkeels toegezongen door de studenten die met hun laatste biertje bezig zijn. Ook zij hebben het zwaar.

Om 4.45 uur staan we 4 meter verwijderd van de STARTvlag. Wilma ziet direct collega's van de TNT en de praat is al weer aan de gang. We krijgen de laatste instructie over scanpasjes, controlekaarten enz enz.

Om 5.15 uur klinkt het startschot en zijn we weg. Nog in het schemerdonker vertrekken we stad Nijmegen in, over de Waalbrug en richting Lent. Wat een volk, wat een volk, wat een volk. Overal staan ze langs de kant van de weg te zingen, te klappen, hele gezinnen zijn uitgerukt en hebben zich voor hun woning geinstalleerd. We worden rijkelijk getrakteerd op koffie, thee, water, snoepjes, komkommers, kersen, speculaasjes en ga zo maar door.

De eerste pauze houden we na 10 km in Bemmel. Wat een sfeer, dit kun je niet beschrijven, dit moet je zien, dit moet je voelen. Een broodje en we gaan weer verder. Voor ons, naast ons, achter ons onze collega's die ook voor de 40 km gaan. Als je alleen al de t-shirts ziet die de mensen aan hebben, dan heb je al continue een smile op je face. "Waag het niet om ons in te halen"

"Wandelaars zijn mietjes"

" Nou... ook jij kunt wel een sausje gebruiken" en nog duizenden andere shirts.

Als ons een man passeert die giga naar zweet ruikt en een natte bilnaat heeft gelopen hebben we ff weer genoeg gehad. Gatverrrrr..In alle dorpen speelt een band, muziek te over, fanfares en als er geen life band is dan is er een overvloed aan Jannes, Frans Bauer, Jan Smit en Guus Meeuwis muziek. Ja en dat kent natuurlijk iedereen.

Een bruiloft zonder bruidspaar, een kermis zonder draaimolen.

Grote podia zijn gebouwd al vanaf waar de burgervader de 40.000 wandelaars stuk voor stuk toewuift.

Wat een feest. In Valburg heeft Wilma het ff te kwaad, misselijk, naar, pijn in de knie en in de heupen. Een kritisch moment maar ze trekt weer bij en we vervolgen de tocht via Slijk-Ewijk, Oosterhout weer naar Nijmegen.

Weer massaal over de Waalbrug. Kicken.

Na 52.345 stappen en 43,2 km op onze stappelteller eindigt onze eerste dag in rij V en rij W waar Wilma nog even de correctie van haar geboortedatum checkt. Ook weer geregeld.

Een giga pluim voor de organisatie is meer dan op zijn plaats.

Petje af, chapeau. No Merci, alles op de minuut getimed en niets wordt aan het lot overgelaten.

Morgen vertrekken we in de 2e lichting, laat, om 6.15 uur.

We hebben er zin in.

Zondag 13 juli, startbewijs ophalen

Het is al een beetje eggie vandaag. We mogen vandaag ons startbewijs ophalen. De vierdaagsetoppers melden zich in de juiste letter- rij, Tonny in rij V en Wilma in rij W.

Er staat al een heuse slinger mensen als wij om 12.35 uur aansluiten. Om 13.00 uur gaat het startbureau open dan is dat ook strict om 13.00 uur. Met onze legitimatie, inschrijfkaart en betalingsbewijs in de hand wachten we op onze beurt. We krijgen beiden een mooi tasje vol met brochures, petjes, snoepjes, zakdoekjes, energie boost pillen en zo kunnen we nog even doorgaan. Het belangrijkste hebben; we ons 4 daagse pasje en de controlekaart voor de eerste dag. Dit gaat allemaal in onze handige keykoard voorzien van plastic mapje... ja ja niets wordt aan het toeval overgelaten. Met de minuut wordt het drukker, toch goed dat we zo op tijd zijn vertrokken. Enkele dweilorkestjes brengen de sfeer er al goed is. Goed we hebben alles binnen en snellen ons naar het terras.De eerste band speelt. Dorst, echt dorst. Net als we onze eerste slok willen nemen ziet Wilma dat haar geboortedatum op het pasje niet klopt. Ja, dat moet je melden anders heb je straks een fout bij de herinnering en het kruisje. En weg is ze weer, gelukkig gaat ze langs de rij op en is ze zo weer terug.

Een snackwagen, stand met smoothies ( gezonde gemixte drankjes) en veel standjes van New Balance, de wandeldrogist, de Gelderlander, de Landmacht, de wandelbond, Vierdaagse herinneringen enz enz.

Iedereen is druk in de weer, de mensen met een tasje zijn de komende week onze collega's.

Best stoer dat wij ook zo'n tasje hebben !! Gef die meiden een plastieken tasje en ze zijn al gelukkig. Als je een tasje hebt, dan hoor je erij. Dan ben je één van hen, van ons. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en er is een saamhorigheid, die gaat tussen 15 en 75 jaar. We ontmoeten een grappige man die hetzelfde vierdaagse shirt als ons heeft gekocht en heeeeeeeel graag bij ons op de foto en dus ook op de site wil. Beloofd is beloofd. Hier is ie dan.

We genieten nog even en vertrekken huiswaarts. Nog ff lekker eten, een goede basis leggen voor de komende dagen en de laatste glazen alcohol.

En vanavond nemen we ons voor om vroeg naar bed te gaan om vervolgens morgenochtend vanaf 5.15 uur voor het eggie te gaan.

Wordt vervolgd...( zo'n 160 km)

Zaterdag 5 juli, Gelderse Poort Wandeltocht in Pannerden

Vandaag gaan we voor de laatste keer voor de training van 40 km.
Om half zeven heeft Sjaak de koffie klaar en om 7.10 uur vertrekken we in Pannerden. Het belooft een mooie dag te worden, het weer is goed en gepakt en gezakt vertrekken we vanuit zaal de Oude Waal in Pannerden. De tocht gaat via vele kleine gehuchten weer richting Elten.
We zijn Pannerden goed en wel uit en volgens Wilma ( de General Route Manager) klopt de route niet. We lopen naar links over de Aerdse dijk terwijl de route verderop aangeeft dat we eigenlijk de rechterkant op zouden moeten. No ja, het zal dan wel een weggetje zijn wat ik niet ken, aldus Wilma. Gek hoor, want ze kent deze omgeving heel erg goed. We vragen 3 hardlopende, heupwiegende, kuitentrainende mannen die ons inhalen of zij ook de 40 lopen?
Ja hoor, loop ons maar achterna, wij lopen altijd goed. Eén man komt ons met rugzak al integen, en 10 minuten later staan de 3 heren ook met de handen in het weinige haar. Nee, dit is niet goed, het stond fout aangegeven, we moeten weer zo'n 4 km terug.
Dat die man die ons integen liep nie ff zijn be... open deed, sukk... dat zeg je toch.
Enfin wij draaien ons om en waarschuwen WEL de andere wandelaars die ook allemaal verkeerd lopen. We fotograveren nog even een hele mooie bijzondere koe die met zijn uiers over de grond sleept en er zelf op trapt. Ach gosj, wat sneu.


Bij huize Aerdt hebben we pauze, lekker in de schaduw met allemaal fanatieke wandelaars die ons veel tips geven voor Nijmegen. Eten voordat je honger krijgt en drinken voordat je dorst krijgt.

In Elten aangekomen ( staat weeeeeeer fout op de route) weet Wilma de weg en helpt ze weer anderen de goede richting op. Wilma heeft ruim 15 jaar bij kapsalon Reckmann gewerkt en stelt voor om daar ff een schoon toilet op te zoeken en water bij te tanken.

We worden onthaalt alsof we Bea en Bernard zelf zijn. Het personeel biedt ons een stoel aan, verse koffie, schoon toilet en we mogen ook van hun middageten meegenieten. Heerlijk wat een ontvangst. Zij vinden het nu al jammer dat ze geen tv Gelderland kunnen ontvangen om de 4daagse te volgen.
Na een heuse fotoshoot ( ons haar zit beroerder dan dat van de kapster maar a la) vertrekken we om 11.20 uur ( 17,4 km op de teller) weer verder.
Elten in, hele gemene bult op, en die moet je dan ook weer af en dat voel je zo lekker in je bb richting 3 kleine gehuchten. Verder naar Babberich en langs de Bylandt op terug ( maar eerst nog een giga lus lopen terwijl je Pannerden al ziet liggen) richting Pannerden.
De extra kilometers voelen zwaar, het wordt steeds stiller onderweg en beiden zijn we het er over eens dat het helemaal niet erg is als we al in Babberich zouden zijn. Het is broeierig warm en om dan in de zon een heeeeeeeele lang rechte weg te lopen bevordert niet echt.
Wilma voelt een blaar opkomen en durft de schoenen niet uit te doen. O god O god, zijn we 450 km onderweg en krijgt ze een blaar. Ikke niet, alleen mooi gevlekte onder- en bovenbenen.
Ach zou Marco zeggen, een kleinigheid hol i'j toch.
We schrijven 43.4 km bij en de teller gaat vandaag over de 450 km.
We drinken even wat bij de finish en als Wilma opstaat om naar de auto te lopen vraagt ze of de auto niet naar ons kan komen. Nee Wilma, dat kan zelfs mijn kleine BMW'tje niet.

En de foto's waar zijn die dan?
Op de camera en die zit nog bij Wilma in het linker vakje van de rugzak. Vergeten....
Tja was ook warm vandaag.

Nog 9 dagen en dan gaat het echt beginnen.
Best spannend maar we hebben er zin in.
De vierdaagsetoppers zijn er klaar voor en hopenlijk de andere 44.031 wandelaars ook.

See you op de via Gladiola ( hopenlijk!)