Vrijdag 18 juli, DE 4e vierdaagsedag

Vandaag hebben we een late start ( ruilen voor een vroege start vanochtend ging gisteren niet meer lukken), nogal wiedus. Fris en fruitig staan we vandaag voor de 4e dag aan de start. Om 6.15 uur begint weer het aftellen, 5,4,3,2,1 jaaaa en we horen de scan apparatuur weer piepen.

Wederom staat de straat vol met studenten die net uit de kroeg zijn gevallen en ons luidkeels toezingen, ik kan niet meer, ik kan niet meer en vervolgens vrolijk het volgende dranklied inzetten.

We gaan via een lange weg door Nijmegen richting Hatert in een van mieserige motregen overgaande plensbui richting Mook. Daar worden we weer opgewacht door onze trouwe achterwacht. Een bakje koffie, broodje, peukje en met Mies en Joep vervolgen we de tocht richting Linden ( heeft dit jaar als vierdaagse thema MUZIEK) naar Cuyk. Hier staat echt alles op de kop. Tussen de fikse buien door bereiken we Cuyk. Een ware file, we staan stil, hartstikke stil. Het publiek dromt zich langs de straten waar de wandelaars vrolijk, enthousiast en luidkeels toeschreeuwend en zingend worden onthaald. Steltlopers, bands, fanfares, je kunt het zo gek niet bedenken, alles waar muziek uit komt wordt uit de kast gehaald. Potten, pannen, kliko's en ga zo maar door.

Als we Cuyk verlaten gaan we over de door de landmacht voor vandaag aangelegde Pontonbrug over de Waal. Alle scheepverkeer is stilgelegd. Giga boten gooien de kont in de krib omdat er een slordige 35.000 wandelaars ff moeten oversteken.

Door naar Nijmegen, op naar de Annastraat. We wisten dat het druk was, maar zooooo druk?

Geweldig hoe dapper dat het publiek honkvast blijft zitten, ook in zware plensbuien om ons toe te juichen, zij die het moeilijk hebben een hart onder de riem te steken en je kracht geven, heel veel kracht... om door te gaan. Wij geven niet op.

Halverwege de Annastraat staan onze trouwe supporters Paul, Sjaak, Ronny en Liedy ons op te wachten met 4 zware bossen gladiolen. Hou het maar droog.... wij niet.

Ook Diny ( receptioniste bij Reed) heeft zo met ons meegeleefd en brengt ons een nieuwe schoen, vol met snoep. Opnieuw een giga plensbui, ook boven leven ze blijkbaar mee. We zijn te ontroerd om de jassen uit de rugzakken te halen en lopen vrolijk door. Maria en Johan zijn uit Duiven gekomen om ons een roos te brengen. Ook Jean Paul verrast ons met zijn felicitaties.

We zijn er, wij vierdaagsetoppers op de veelbesproken Via Gladiola.

Wat een ervaring, wat een mensen, wat een emoties....

Langs de hoofdtribunes waarvan er net 2 ontruimd zijn wegens instortgevaar ( je zal maar een duur kaartje hebben gekocht).

We zien de FINISH vlag, wij zijn binnen, we hebben het gehaald!

Snel door naar rij V40 en W 40 waar we enthousiast worden gefeliciteerd door de organisatie en we het felbegeerde kruisje in ontvangst nemen. We feliciteren elkaar en spreken af dat we zeer zeker overwegen om volgend jaar hier weer te staan.

Lieve mensen, dank jullie wel voor jullie geweldige steun.

Onze sms-jes gaan over de 150 over de afgelopen 4 dagen.

We hebben ons zeker niet alleen gevoeld en zoals onlangs iemand tegen me zei:

You never walk alone.

Een impressie van vandaag willen we jullie niet onthouden.
Morgen meer... oordeel zelf.