4e Vierdaagsedag, 24.07.2009

Vandaag is de dag waar alle wandelaars over hebben gedroomd en minimaal 3 dagen over hebben gepraat. Het is super om ook de 4e dag aan de start te mogen staan en voor je op de Via Gladiola binnenkomt moet je er eerst vanaf. Voor ons is dat 6.20 uur vanochtend.
We worden steeds slimmer, we staan in de middelste rij, die gaat het snelst.
De GPS is ingesteld en we worden ook vanochtend weer toegezongen door de studenten. We hebben de pas er goed in en we zien heeeeeel veel mensen met rode vlekken. o wat herkenbaar. Vandaag zien veel wandelaars eruit zoals we ons dat voorstellen tijdens hun carnaval. Het wordt steeds gekker. Als je ooit een vierdaagse dag hebt meegemaakt en de afgelopen dagen SBS 6 en TV Gelderland hebt gevolgd dan weet je wat we bedoelen. 't is is net 7.45 uur en we horen en voelen de eerste druppels. Het gaat in een keer weer hard regenen en iedereen voor en achter ons grijpt naar het alombekende krisper-jasje. Zij die een vlag dragen krijgen deze er niet onder, idd kunnen velen het gat weer niet vinden en tja de rest hebben we gisteren al besproken. 10 minuten verder is het weer droog en gaan de knisper jasjes weer uit. Hetzelfde ritueel. Prullebakken langs de weg worden steeds voller en voller met gescheurde jassen, poncho's en zakjes van de poncho's enz.
We vervolgen de mooie route naar St. Warwick, ja da's een heuse plaats in NL met zowaar een rotonde en drempels. Paul en Ronny hebben ons op de 3 meter smalle weg gemist, ze snappen er niets van ( hadden aan ons doorgegeven dat ze in Overasselt zaten maar het bleek een plaatsje ervooooor te zijn. Niet alleen de toppers zijn wel eens de route kwijt. Wij stappen door naar Overasselt. Ik zie een mooie brandweerkazerne ( ziet er nog nieuw uit) waar een groep wandelaars wordt verzorgd. "Wilma kom, hier is vast ook een net toilet". Ik sta in de rij bij het toilet terwijl Wilma nog even netjes aan de verzorgster van de groep vraagt of wij hier even mogen sanitairen. Waar we vandaan komen? "O jullie komen niet uit de gemeente Nijmegen?"Nee dan mag dat niet, hier buiten is een toilet voor jullie. Oke dankjewel, fijne dag nog, zeggen wij keurig. Buiten staat inderdaad... een oranje hokje dat net niet op omvallen staat, een zogenaamde Dix... We hebben weer gespreksstof.
100 m verderop zien we een lieve oma buiten zitten voor haar woning, ik vraag of wij misschien van het toilet gebruik mogen maken. Maar natuurlijk meisjes, leup moar deur. Maken we het niet vies dan met onze natte schoenen? Bunde gij gek, ik mot nog dweilen. We krijgen een handjevol pepermuntjes mee ( da's zo lekker fris veur onderweg zegt oma) en ze spreekt schande over de brandweer in Vrasselt. Ze heeft ongetwijfeld Overasselt gezegd in haar eigen dialect. Als de gij volgend jaar weer hier zijt, kom da gerust weer binne zwaait oma ons na.
We vragen haar adres, zij krijgt een kaart van ons. Heerlijk mens!
Over een lange weg met de wind in de rug en de zon op de kop door naar Linden. Behalve vierdaagse lopers en familie van de inwoners weet mi.i. niemand van het bestaan van Linden.
Elk jaar hebben zij een thema door het hele dorp. Wat het vorig jaar Elvis Presley, dit jaar is het thema kredietcrisis. We hebben genooooten. Een bbc met blanco zakjes met de tekst - gebakken lucht. 100en meters touw over de straat- wij knopen de eindjes aan elkaar. Een woning die verbouwt wordt- executieverkoop en ga zo maar door. Een superieur spelend dweilorkest van ca 25 muziekanten blaast ons Linden uit. Zo zet je een dorp op de kaart, chapeau!
Via Beers door naar Cuyk waar we vorig jaar in een vreselijke opstopping liepen en politie bij binnenkomst van Cuyk aan de wandelaars vroeg even te willen wachten. Het was er te druk.
Ook hier is alles uit de kast gehaald en vieren de Cuykenaren een mega feest. Heerlijk om hier als wandelaar tussen te mogen lopen. Zonder meer hebben we ons de afgelopen dagen weer meer dan rijk gevoeld DAT we kunnen lopen. Je ziet veel schrijnende gevallen in het publiek, misschien hebben zij ook wel eens gedroomd een vierdaagse te kunnen lopen...
Over het ponton richting Malden, ja een buitje. Regenjasjes aan... enz.

Wederom heeft een Deense militair het blijkbaar ook warm, zo te zien aan zijn tot op de enkels afgezakte broek. Via Malden door naar Mook en Molenhoek en je ziet, ruikt en voelt dat de wandelaars het einde in zicht hebben. Het zit overal rij-en dik en het publiek klapt en juicht voor al diegene die het zichtbaar nodig hebben... hartverwarmend! Echt. Als een 50 km wandelaaar wil stoppen en echt niet meer kan schreeuwt het publiek hem toe, nee, niet doen, je bent er echt bij-na en ze slaan hun handen voor de mond. En... de wandelaar gaat door. Hoe erg kan een vierdaagse virus beleefd worden. We naderen de Intratuin en Mac Donalds aan de Rijksweg een giga verzamelplaats voor het publiek en wie duikt daar in een keer voor ons op? Astrid! Onze Assie. Met in haar handen voor ons beiden een bos gladiolen van NOIR. Hoe klein kun je worden... en dat ze ons gevonden heeft.
Die smiecht die mij vanochtend nog SMS-te dat de link het vandaag niet deed waarop ze ons kon volgen en om de 2 uur per sms vroeg, woar bunt jullie? Tuurlijk kon ze ons niet digitaal volgen. Iets verderop staat Diny ( receptioniste Reed) met een heerlijke traktatie en Paul en Ronny met de gladiolen. Als je voeten best zeer doen, je rug en schouders opspelen, je het bloedheet hebt, en je weet dat de finish over een uur in zicht is dan kun je weinig meer uitbrengen.
We weten dat het nog zo'n 3,5 km te gaan hebben ( te schuifelen) hebben voor we op de Via zijn.
Dit zijn de zwaarste kilometers, slenteren, stilstaan, oppassen dat je niet over het publiek of je voorgangers valt maar goed, we zien de finish vlag. Wat een feest. Direct door naar onze tent H 40 wit om te scannen en ons 2e kruisje in ontvangst te nemen. Een ware bui valt nu echt met bakken naar beneden, maar wat kan ons het schelen... we zijn BINNUH ( ik hoor Marco Borsato zingen). Jasje nog even weer aan, door naar de stempeltent om de 2e vierdaagse in ons wandelboekje af te stempelen. Onze totale kilometers staan nu op 998,3 km!
Snel naar BINNUH. Door naar Zevenaar en dan naar huis, onder de douche, benen omhoog en in je hoofd door laten dringen wat we de afgelopen 4 dagen hebben meegemaakt.
Eigenlijk kunnen we het zelf niet eens goed uitleggen.

Ik ga nu slapen en weet zeker dat ons morgen nog heeeeeeel veel dingen te binnen schieten die we nog graag met jullie willen delen. Dan komen ook de foto's erbij.

Jullie, die ons zo enorm gesteund hebben, jullie zijn ONZE KANJERS.

3e Vierdaagsedag, 23.07.2009

Vandaag hebben we ( gelukkig) een vroege start. Met ons stramme spieren staan we om 4.50 uur spik en span op de wedren. Om je heen wordt dan erg veel verteld en iedereen heeft de beste tips. Altijd leuk om te horen. Het is krap vijf uur en de eerste bui valt, wat een gedoe als je met teveel mensen staat te wachten op de start. Vooral de mannen zijn onhandig in het aantrekken van de poncho en/of regenkleding. Woar zit het gat, woar motte de arreme deur en ALS ze dan al klaar zijn komen ze erachter dat ze nog iets uit de rugzak nodig hebben. Herkenbaar, dat wel. De koffiekraam draait piek uren en we kunnen de studenten al op afstand de 40km groepen horen toejuichen. Dit moet je echt een keer meemaken, dit kan ik niet uitleggen hoe mooi dat is. Al dan niet met badjas, de meest lelijke bankstellen staan gewoon in de regen op straat, bierflesjes drijven op de banken maar vrolijk, dat zijn ze. Echt super.

We vertrekken 5.20 uur voor de 3e dag weer richting Hatert. De spieren zijn weer los na 2 km en we hebben de pas er goed in. O ja, ook een dikke tien voor de polities die het verkeer regelen. Volgens mij moeten ze loten voor de plek tijdens de vierdaagse. Allemaal jonge gasten die er zichtbaar lol in hebben.

In Malden hebben we de eerste pitstop, beschuit met aardbei wordt er o.a. aangeboden en bij de mensen thuis mag je naar een schoon toilet. Super. Een populair doende man trekt in het bijzijn van andere wandelaars die wachten de schoenen en sokken uit en gaat zijn pleisters vervangen en verplakken. Minder fris. Onder zijn broek boven zijn schoenen draagt hij met zilver afplakband een vuilniszak waarvan hij aan iedereen wil laten zien dat dit handig is als het gaat regenen, dan heeft hij een truucje door ze over de schoenen te trekken zodat hij droge sokken houdt. Wilma vraagt nog of dat niet broeit... meneer zegt van niet ( drukker met het uitleggen van zijn uitvinding dat de vraag daadwerkelijk goed te beantwoorden).

We ontmoeten toevallig Petra schoonzus van Elles W. die ons nog even uitlegt waar ze woont en waar we strakjes Rob en Elles zullen ontmoeten. Ze loopt zwart een dagje mee met haar vriendinnen.

Voor ons loopt een donkere man met een sigaar van ca 15 cm aan, ook minder, tussen al die sportievelingen. Mooi ook om te zien dat om 6.00 uur, ja al om 6.00 uur de fanfares onder een oranje plastic zit te spelen. Ze doen het toch maar, appeltje wordt je aangeboden en ze wensen je tussen het spelen door, heel veel succes. Dat dit toch allemaal kan! En dat ze het ook nog doen Super.

Onderweg treffen we behalve een mevrouw met een riesen tattoo van Frans Bauer op haar arm, ook 2 soldaten. 1 ervan heet Hoezen ( er staat altijd een naam op de rug van hen, ben je ook mooi klaar mee!). Sergeant Hoezen heeft er verschrikkelijk de balen van, van de Vierdaagse, hij vindt er geen ree... aan, snapt niet wat de kick is, begrijpt ook niet waarom mensen dit doen en weet 1 ding zeker, dat hij dit NOOOOOOOIT meer doet. Ik heb een foto van hem gemaakt en dat doet hem zichtbaar goed, eindelijk eens iemand die iets positiefs voor hem doet ( zijn z'n letterlijke woorden). Arme sergeant, bij moet vandaag en morgen toch nog een slordige 70 kilometers.... ( met bepakking, en hij heeft het warm, heel erg warm).

In Plasmolen is een parkeerplaats vrijgemaakt voor de vierdaagse.Een giga wagen met DJ Ronnie maakt er echt een feest van. Overal staan tafels en banken, eet en drinktent is er, super geregeld en wat gezellig. Een Deense soldaat heeft het zo warm ( we kwamen ze onderweg tegen en echt zijn rug en bovenbillen waren drijfnat) dat hij besluit om maar even zijn broek te laten zakken zodat hij wat af kan koelen. Ook DJ Ronnie heeft dit gezien en wil het even melden. De soldaat in kwestie danst vrolijk mee.

We naderen Groesbeek en het zit er weer rijen-dik. Inmiddels valt de regen ( vanaf ca kwart voor 10) met bakken uit de lucht. Chapeau voor het publiek, zij blijven zitten en ons aanmoedigen en ze hebben weer trommels vol met lekkers voor ons meegenomen.

Op naar de zevenheuvelenweg, daar heeft iedereen de mond van vol en het stelt ( wat ons betreft) echt niets voor. Gemener is de St. Jansberg die er aan voorafgaat. Die moet je echt beklimmen en met een poncho aan is dat echt zweten en broeien.

Ook in Milsbeek staan weer giga mooie borden aan de kant van de weg, kijk zelf maar.

2 jongens onder een parasol ( in de stromende regen) hebben een sombrero op en zingen uit volle borst Mexico, Mexi-i- hatsjoe, hatsjoe. Ze dragen mondkapjes en delen Boritos uit. Hoe kom je er op. Niet alleen de wandelaars genieten ervan, zij zelf ook. Geweldig.

Braziliaanse steelbands stelen de show, ze spelen zich de handen net zo vol blaren als de wandelaars hun voeten.

Om kwart over een ontmoeten we Elles en Rob, Anne en Joyce hebben een ware medaille ( van chocolade) voor ons gemaakt met aan de voorkant groot nummer 1 erop. Daar smelt je toch voor. Geweldig dat jullie er waren!!!Inmiddels is de regen gestopt en lopen we de laatste 10 minuten in het zonnetje.

Snel de kaarten laten scannen, in de auto, en onder de douche. Want als je zo nat bent geworden als Wilma dan krijg je het snel koud, en die coupe... nee die kan echt niet. We drinken nog wat bij Wilma die haar sokken echt uit kan wringen, kleddernat en haar voeten zijn doorweekt wit. Wat stiefkes en dat alles heur zeer dut, dan kan toch niemand zeen. Ik neem de schade thuis wel op, en constateer ook dikke enkels en 'brandvlekken' aan de benen. Voor de rest hebben we een prima dag gehad vandaag, goed gelopen en alles ging helemaal top.

7.15 minuten gelopen over 40.5 km.

Morgenochtend hebben we een late start, dat zal weer dringen worden tijdens de route maar goed, ons einddoel is met alle anderen, die Via Gladiola.

Tot morgen of zoals op de petten van SBS 6 staat die we uitgedeeld kregen: Oat Mor'n!

2e Vierdaagsedag, 22.07.2009

We hebben vandaag een late start, dat betekent dat de 40 km vanaf 6.15 uur ( en ook daadwerkelijk geen seconde eerder) kan starten. We zijn er om 5.50 uur en we staan al vrij achteraan. Rondom je hoor je alle verhalen over gisteren, over hoe de lopers geslapen hebben ( of niet) en over vandaag. Het is 6.15 uur en achter ons wordt al gezegd; als je hier flauw valt dan blijf je gewoon staan. Het is een beetje duwen en Wilma en ik tuitelen met onze rugtassen om inderdaad bijna voorover. Oppassen dat je niet over de boomstronk valt en niet over de poten van de dranghekken, iedereen heeft de blik naar voren staan en ziet vaak niet wat er zich voor je bevindt. De GPS even resetten en om 6.30 uur zijn we onderweg. Een lange weg langs het Radbout en het is druk, erg druk en ook drukkend. Nog maar nauwelijks 5 minuten onderweg en we voelen druppels, steeds meer. Onze allerfraaiste regenponcho komt uit de tas en ik moet je zeggen NIEMAND ziet er beter uit in regenkleding. De studenten zingen en roepen ons nog toe; Jij, jij gaat het halen, dat zie ik zo! en je ruikt de alcohol meer en meer. Ook aan hun ogen en outfit is te zien dat zij nog niet geslapen hebben. Het is broeierig en de poncho's plakken direct om je lijf. Gelukkig staan Paul en Ronny 3 km verderop en kunnen we in elk geval onze jassen meegeven. Het wordt een slome dag, we kunnen i.v.m. de drukte maar moeilijk ons eigen tempo bepalen en de gem. km per uur komt vandaag niet boven de 5.4 km ( gisteren 5,7).
We ruiken de bakker op de hoek en zien veel strompelende mensen voor ons. Weer wachten voor het stoplicht voor we over mogen steken ( komt je spiermassa niet ten goede), veel wegversmallingen en het lijkt wel of de andere wandelaars ook niet vooruit te branden zijn.
Alverna door richting Wychen, we zijn 21.3 km onderweg voor we de eerste pauze nemen.
Op een Dixy stopje na waar ik wel gebruik van heb gemaakt en Wilma niet. Het laat zich raden waarom niet. Wilma, ik geef je wel gelijk maar als je echt nodig moet...

Onderweg ontmoeten we een mevrouw die vanochtend een vroege start heeft gehad en nu dus met ons oploopt. We zijn toch echt 5 kwartier later gestart. Als voor ons iemand 2 verse bananenlaat vallen en wij nog roepen, iemand mist de bananen komt er verder geen reactie. Behalve het lied: Maar ja, ik heb geen bananuh! We zingen zelf ook mee!

Onderweg in het bos staat HET boegbeeld van de 4 daagse Nijmegen, de gladiator. Het is echt maar 1 man die we vorig jaar ook continue tegenkwamen. Hij wil uiteraard graag met ons op de foto, of was het wij met hem Wilma?

In Wychen staat echt alles op de kop. Alle muziekbands, carnavalbands en ander aanstormend talent zet zich in om het de wandelaars naar de zin te maken. Een dweilorkest overstemd een band die bij een cafe optreedt en net als je een couplet hebt gehoord, hoor je een volgende band. We kunnen ons steeds beter voorstellen hoe de carnaval hier wordt gevierd. In tegenstelling tot gisteren wordt er vandaag maar op 1 plek water aangeboden, tegen gisteren om minimaal 7/8 plekken. Op de waarschuwingsborden staat continue aangegeven, drink extra en dat doen we dan ook maar. Gelukkig is onze eigen vochtvoorziening goed op peil. We komen stijfjes op gang en houden ons voor dat we over een uurtje of 4 de brug van Nijmegen al weer zien.
Een bos door over smalle natte paden geeft ook niet veel versnelling, wel meer glibberpartijen. We vragen ons af hoe de rolstoelers dit doen. Giel Beelen maakt een gezellig programma in het bos en achter ons wordt opgemerkt dat Giel een nieuwe vriendin heeft en er zichtbaar beter uitziet. Geen petje meer op en zijn haar is een stuk korter, beaamt ook voorheen kapster Wilma. Wat vrouwen al niet kunnen doen....

Van Wychen richting Beuningen, het lijkt wel of er een tuinstoelenuitverkoop is geweest hier in de omgeving. Kilometers lang zit het publiek langs de kant van de weg ons aan te moedigen en ook deze mensen zijn erg creatief met hun teksten. Ietsje verderop zien we een beeld op een plein met een mondkapje voor ( ter bescherming voor de Mexicaanse griep).
De weg door Beuningen trekt zich zo ontzettend in het lang, aldus Wilma en er lijkt geen einde aan te komen. Aan het eind van de weg worden we toegeroepen, heej Tonny, i'j ok hier?
Kom er bij dan krijg je hier wat fris fris te drinken. Bennie Niewhoff uit Zieuwent geeft ons een stoel en we komen aan de praat. Hij loopt voor de 2e keer de 50 km en blijft hier met 90 kumpels overnachten. Zelfs is gisteren Rieki Ponds overgevlogen om hier de EHBO te verzorgen.
We lopen met Bennie op het laatste stuk richting Weurt en dan door naar Nijmegen. Onderweg zingen we met Candese militairen mee, die, waar we na 3 minuten achterkomen, een engels lied zingen waar na elk couplet een woord wordt weggelaten, dus rondom gaat het dan shhhh.
Ze genieten zichtbaar van ons enthousiastme. De Waalkade op en het wordt me steeds zwarter voor de ogen, mijn schouders en rug melden zich aan en we besluiten even aan een bruggetje te hangen en bij een heus cruise schip ( zeg maar een Mini Onedin line boot) aan de kapitein te vragen of we even van Ihrer Toilette gebruik mogen maken. Aber jasicher, sonnst noch etwas?
Wilma propt alles wat nog in haar tas zit in mij en loopt vanaf nu achter mij, als ik val, dan kan ze me opvangen. Zoveel mogelijk in de schaduw lopen en veel drinken, dat helpt. Net als ik weer alles zie zoals het hoort te zijn komt er een ambulance naar ons toe. Iemand van de militairen is er ook bij gaan liggen. Altijd indrukwekkend om te zien, zeker als je zelf net ff niet lekker was...
Nee, we willen linea recta naar de wedren, scannen, schoenen uit, 'brandvlekken'op de benen beoordelen en dan op huus op an. Wilma weet heeeeel zeker dat als ze de schoenen uit doet er jumbo blaren onder haar hakken zitten.... mm
We hebben vandaag gemiddeld 5,4 km per uur gelopen, 1,05 uur gerust en 7.35 uur gelopen.
Ach, valt achteraf nog niet eens tegen.

Morgenvroeg hebben we ( gelukkig) weer een vroege start en hopen we tijdig de zeven heuvelenweg achter ons te laten.

Het bord geeft aan, 1e dag uitgelopen 40.172.

We denken zeker te weten dat er morgen minder zijn die de eindstreep halen, dat hebben we onderweg live waargenomen..... Sommigen kunnen echt niet meer en nemen de meest vreemde wandelhoudingen aan, dat kan niet goed zijn voor je lijf.

Tot morgen!

1e Vierdaagsedag 21.07.2009

Afgelopen zondag heeft Wilma en ik op maandag het startbewijs opgehaald. Het gevoel om op de Wedren te lopen MET tasje, spreekt boekdelen. Zij met tas hebben een grote glimlach en je voelt de adrenaline van je medewandelaars. Een gezonde spanning maakt zich van je meester. Hoef je niets voor te doen.

Morgen zijn we er weer, voorzien van rode rugzak met alle ingredienten die je onderweg nodig kunt hebben. Kriebels.


Dinsdagmorgen 21.07.200:
Om krap 3 uur onder de douche, kleding en schoenen aan, broodje smeren en 3 x naar boven en beneden omdat je telkens nog iets te binnen schiet wat je eigenlijk ook mee wilt nemen. Ik voel me weer een echte pak-ezel. Vrouwleu...

Om 4.15 uur pikken we Wilma en Ronny op en als een enig Vierdaagsetopper setje zitten we gezellig op de achterbank bij Paul die evenals vorig jaar onze mental coach is. We rijden vlotjes door naar Nijmegen en op de parallelweg t.o. de Wedren mogen we uitstappen. Binnen 3 minuten zijn we op de Wedren waar al een stoet mensen staat te wachten op de start die vanaf klokslag 5.15 uur is.


We worden toegezongen door studenten door een liedje wat we uit schaamte niet durven te herhalen... we zijn in 1 keer super wakker!

4.50 uur staan we in de rij en om 5.20 uur zijn we 'los'. De GPS heeft nog even geen ontvangst maar ook dat is na 100 m opgelost. Door de straten van Nijmegen roept ons een politie toe: Zeg, asse Gi'j noe allemoal een betje deurloopt dan kunne wi'j ok zo noar huus.... Ja leut moet er zijn.

Over de Waalburg lopen we richting Bemmel. Slim als we zijn- ja ja we zijn geen beginnelingen meer enhebben we van vorig jaar geleerd- op tijd zout eten, goed drinken en tijdig op zoek naar een toilet. We hebben toch nog een Dixy fobie overgehouden van vorig jaar.....Onderweg worden we enthousiast toegejuicht door een giga menigte, het is aandoenlijk om te zien wat de supporters allemaal zingen, zeggen en ons aanbieden. Pruimen, druiven, dropjes, komkommer, ontbijtkoek met en zonder boter, koffie, thee en heel veel flesjes water, heeeerlijk.

Gezien de hygiene maatregelen nemen wij alleen verpakte dingen aan, 't is maar voor ons eigen gevoel. Veel, heel veel kinderen langs de weg die op een High Five vragen... ook maar niet doen ( gezien de hygiene). 7.40 uur zijn we in Bemmel waar Paul en Ronny ons enthousiast opwachten, we eten een broodje en gaan direct door naar Elst. Gigantisch wat dit dorp op poten zet, Thom de Graaff zwaait iedereen toe ( wat is die man oud geworden... op tv ziet hij er echt beter uit). Giel Beelen draait onderweg vanuit zijn grote vrachtwagen en moet echt naar ie-de-reen zwaaien. Hans Kraaij Jr. zet alleen handtekeningen op vrouwlichamen op een bepaalde plek. Veel dweilorkestjes, zangers op platte wagens en herrie uit giga luidsprekers, echt heel veel herrie.Als je in een buurt binnenkomt, dan kun je de muziek al raden! Een hoog meezing gehalte. We krijgen veel opmerkingen over onze kleurige roze ruiten blousjes, ook van een radio verslaggever die grapt, handig hoor die ruitjes, je kunt ze ook zo openzetten....

We worden zelfs herkend door 2 dames die nu in het publiek zitten en blijkbaar vorig jaar achter ons gelopen hebben, of het klopt dat we vorig jaar roze jassen droegen.... Stimmt!

We gaan Elst door en komen op exact dezelfde plek in Valburg waar Wilma vorig jaar helemaal inklapte. Bijzonder om hier weer te zijn,nu met een stralende topper naast me. We hebben geleerd van vorig jaar en bestellen tomatensoep. I;j liekt wal niet wies, krap half elf aan de soep met ballen, maar ja, je doet wat om de eindstreep te halen.
Kiek ze stralen hier.... op de achtergrond de horeca gelegenheid waar ze vorig jaar stuk ging.
Onderweg hebben we weer veel schik om hoe mensen erbij lopen; 1 mevrouw met X benen en een giga gat in haar broek onder de bil houdt ons, en vele andere wandelaars , erg bezig.
Een wandeaar met een blauwe en een rode sok, natte bil naden ( getverrrrr) schotse rokken, t-shirts met de tekst; We hebben het al zooooooo gehad, en 'als je dit kunt lezen dan ben je net zo ver als wij' en ga zo maar door. We hebben de sokken er goed in en via Oosterhout komen we op de dijk van 7 km waar we een heerlijk windje hebben. 13.00 uur zijn we op de Waalbrug en om 13.20 uur zijn onze finish kaarten alweer gescand. We schrijven 7.05 uur/minuten en 55 minuten rusttijd over exact 40 km. Zo de kop is eraf en we hebben alweer een boel schik gehad onderweg. Helaas hebben we Ellen en Manfred, Iris en Marc onderweg gemist. We hopen dat ze Oma Rieki wel hebben gezien.
Benieuwd of Ellen ook vandaag het virus te pakken heeft gekregen en ze toch volgend jaar....



Op de Wedren nog ff met Harm Edens ( omroep Gelderland ) op de foto die zegt dat hij niet uitbundig kan lachen omdat hij zijn lip kapot heeft. Weten we, we hebben gisterenavond beiden gezien dat hij door een hond in zijn lip is gebeten..... ach gosh. Hij tipt ons om vanavond ook even te kijken, het blijkt lachen te worden. Doen we Harm.








We zien op het

scorebord dat er 41.025 deelnemers gestart zijn vanochtend, ben benieuwd naar morgen.

P.s. We hebben ons aangemeld dat jullie ons ook live kunnen volgen, waar we zoal uithangen.
Dit kan via mijn mobiele telefoon. We krijgen onderweg veel telefoontjes van onze kennissen dat dit idd prima werkt.
Nieuwsgierig?
http://www.de4daagselive.nl/40H068
Op 65 meter van de Wedren staat onze 'kom maar mee naar huis auto', heerlijk
We willen best een douche !
Thuis ff eten, kleding wassen, site bijwerken en op tied noar berre.
Morgen start om 6.15 uur, we zijn erbij!

Donderdag 2 juli

Vanavond drinken we met NOIR Zieuwent een zomerborrel bij cafe Bruntjes in Zieuwent.

Tevens wordt de prijs uitgereikt van een geintje van ons koor van de wedstrijd: Raad het lied of niet. Ik heb de troostprijs gewonnen, een wasrekje. Maar.... waar komt Ellen mee binnen, een heus wasrek aan START kokers gemonteerd met 2 flessen 4-daagse drinken onderin en het hele wasrek hangt vol met - als je onze site gevolgd heb, herkenbare attributen, w.o. 2 stukken mars, 2 appelkoeken, 2 zakdoeken ( Wilma en ik lopen de 4-daagse met 2 vingers in de neuze) 1 schone onderbroek, voor het geval we geen tijd hebben om te wassen, een heuse stappenteller, menthol poeder, deodorant, 1 zelf gemaakte zangbundel, 1 haarnetje met harde en zachte krulspelden voor het geval onze coupe weer door elkaar gaat, batterijen, voor het geval onze GPS het begeeft, 2 paar frisse schoenzooltjes, 1 haarband tegen het zweten, 1 paar gloedjenieuwe sokken in de juiste maat voor Tonny(!) een ver(der)kijker zodat we mogelijk ook eens een keer de juiste route lopen, en 1 envelop met daarop de tekst pak me dan, pak me dan. Deze mag ik in het bijzijn van alle NOIR leden openmaken en dan word ik stil, heel stil. NOIR schenkt ons eens mooie cheque ten gunste van onze goede doel Sravana. Ik krijg er niets meer uit, ik blijf stil en mijn blik zegt blijkbaar voldoende.

Vorige week had ik al de collecte bus meegenomen en hebben jullie ieder afzonderlijk gedoneerd en nu nog deze cheque!

Wat hebben jullie ons weer verrast, waar zouden we zonder NOIR zijn. Jullie zijn echt meer dan geweldig en.... hebben we straks in Nijmegen een moeilijk moment, dan helpt dit ons er zeker doorheen. Mede namens Wilma en Sravana, enorm bedankt!!!