Vrijdag 20 juli, 4e 4 daagsedag 2012

Half vijf zijn we in Zevenaar om Wilma op te pikken. Sjaak is wederom 'standje by', hij gaat zo nog wel weer ff terug naar bed, maarrrrr hij is wel weer opgestaan vanochtend,evanals alle voorgaande dagen. s'morgens ff samen een bakkie doen is best fijn. Rugzak is weer gepakt, kleding is weer schoon en droog en de schoenen hebben de krant gelezen vannacht.Droogt sneller. Neuzen zijn nog klam en de schoenen van Wilma begeven het echt maarrrrr vandaag moeten ze nog even mee. Ze lijken gewillig. 5.00 uur onder de startvlag. Iedereen staat er goed bij vandaag en het enige wat je hoort is'wie komt wanneer waar wie ophalen en met wie'. Verhalen van vorige 4 daagses worden uitgewisseld en de nieuwelingen wordt moed ingesproken dat je vandaag 'gedraaaaagen' wordt. Is ook zo, alleen je hebt eerst nog 42,3 km voor de boeg. Wederom wachten tot 5.40 uur voor we weg zijn. Studenten staan er volop en wensen ons het allerbeste toe en geven je ook het idee dat je onder de finish vlag loopt in plaats van onder de start vlag. Zo'n 3 km zijn we onderweg als er 2 jongens meelopen. Gewoon ff meelopen om te voelen wat het is. 2 leuke lange jongens op Allstars. Ze vragen zich af waarom iedereen het 'vertrouwen' in een rugzak meeneemt en waarom allemaal die aparte schoenen. Op Allstars lukt het ook. Wandelaars reageren op hen en het wordt steeds gekker. Als ze zeggen, nog even doorstappen, over een paar uur zijn we binnen laten ze weten dat ze er al 48 uur non stop op hebben zitten. Een heel mooi meisje loopt voor hem en hij laat iedereen weten dat de moeder van zijn kinderen heel dicht bij hem loopt. Het meisje durft niet om te kijken..... Mannen schieten het bos in voor een sanitaire stop en als ze weer terug het peleton in willen ritsen, vraagt hij of ze net als hem achteraan willen sluiten, bij de Wedren, daar zijn zij ook begonnen. Het wordt steeds hilarischer, wat een gasten! Na ca 5 km haken ze af en zeggen geen idee te hebben waar ze nu zijn. Prachtig! We gaan lekker vanochtend en als we Hatert door zijn, telefoon. Ellen, waar we zijn, ze staat met Iris aan de route en wacht ons op. Nou ja zeg, wat een verrassing, nog 2 km dan zijn we er.Jaaaa daar zijn ze! We worden behangen met eigengemaakte Topper kettingen en ook voor onze mental coach Paul hebben ze iets gemaakt, in een 'doosje ingepakt' voor alle trouwe jaren Taxi dienst en mentale ondersteuning. Wow wat leuk om te realiseren dat ze speciaal voor ons zijn gekomen. Iris heeft zelf een t-shirt aan met onze namen erop.

Naast Ellen staat een man en Wilma spreekt hem aan om wat foto's te maken... meneer doet dat netjes en als ik me omdraai kan ik Wilma nog net zeggen...den heurt neet bi'j Ellen... Oooooh, euh..... nou ja... hij maakt toch foto's? Op de verjaardag van Ellen stapt ze om 6.00 uur in de auto om ons in te halen, hoe bijzonder is dat! We gaan door naar Overasselt, waar we nog een 'meat and great'heben met de jongens van het zorgcentrum. Hadden we ze woensdag al beloofd. Ook die vinden we snel, als ik naar de jongen loop en een high five geef en zeg; jaaaa, daan zijn we weer, weet Wilma dat ik bij zijn broer sta.Zijn tweelingbroer die we woensdag hebben gezien zit ietsje verder op. Oeps! Hij herkent ons inderdaad en na een lekker bakkie koffie bij hen stiefelen we door. Over de lange dijk naar Linden. Themadorp. Dit jaar 'kunst. Wat je al niet met 'Kunst'kunt doen. Kookkunst, geen kunst aan, koud kunstje en ga zo maar door. Alle camera's en intelligente telefoons maken overuren. Wat maken ze er elk jaar een werk van. Uit de kunst! Nog 1 lange saaie weg en een kuitenbijtertje ( lange stukken omhoog) komen we echt in het feestgedruis richting Cuyk. De fuik van Cuijk waar de pontonburg is gelegd en waar het echt rij-en dik staat. De ene band overtreft de andere en de burgemeester en zijn gevolg moet echt gehoor schade oplopen op zo'n dag, kan niet anders. Veteranen in vol ornaat die uuuuuren staan te salueren en klappen. Wat een spektakel. Malden en door naar Mook. We liggen mooi op schema en kiek eens aan, weeeeeeer worden we opgewacht. We dachten door Paul en Carola maarrrrr ook Wessel is mee. Hadden ze ook mooi verborgen gehouden. Wat dat met je doet? Niet te beschrijven!Wessel kijkt zijn ogen uit, heeft een eigen sportschool en is tape specialist. Nou.... hier kun je zien wat tape doet en hoeveel mensen er getaped zijn.Hij kijkt zijn ogen uit, had het nog nooit zo gezien!!! Nog een paar kilometer en dan zijn we op de Via Gladiola. Militairen en politie korpsen slaan rechtsaf, kleden zich op en komen als muziekcorps weer het parcours op. 5 rijen naast elkaar, geordend en wel en in vol ornaat. Ze spelen de sterren van de hemel. Kippevel, kippevel wat muziek met je doet. Ook het HEMA team met zo'n zanger met een klein handmicrofoontje krijgt iedereen mee. Indrukwekkend! De menigte wordt meer en meer en gelukkig hebben we het nog steeds droog! Mensen zitten op de daken van de 3e verdieping van een woning om een glimp op te vangen van het spektakel.Telefoon profiders zijn overbelast, kontakt is niet meer mogelijk. Bijna bij het Keizer Karelplein waar een collega van Wilma staat en op de tribune zit Rita met Heleen van Sravana. De hospies waar we 3 jaar geleden € 1.000,- voor hebben opgehaald. Rita had via onze site laten weten dat ze vandaag 65 wordt. En... we zien haar en als we dat de tribune laten weten en voor haar staan te zingen, zingt iedereen mee. Ook Rita laat het niet ongeroerd. Machtig mooi! In de 4 daagse, als je lijf, je harde schijf en je emoties ontregeld zijn, komt alles dubbel en dwars aan! Je besef en je gevoel maken overuren! Wat een indrukwekkende laatste dag, en ook de allerlaatste dag voor ons samen als Vierdaagsetoppers. Wilma stopt er nu definitief mee. Heeft altijd gezegd, ik ga voor het zilveren kruisje en dan is het klaar. Dat besef komt nu binnen..... We melden ons af en worden persoonlijk gefeliciteerd met het behalen van ons zilveren kruisje, in een prachtig zwart sjiek doosje.Daar is ie dan. Veelbesproken maar o zo mooi. We knuffelen elkaar en maken nog een paar foto's. Vijf jaar hebben we samen gelopen en wat hebben we veel gezien, gehoord, gepraat, gelachen en gevoeld. Dat hebben we met jullie gedeeld op deze site. Wilma, je bent echt MIJN vierdaagsetopper!!!!!!

Paul en Carola kunnen niet bij de Wedren komen, alles is afgezet en de ene omleiding na de andere trotseren ze om ons toch op te halen. Ook voor hen is het een prestatie en zeker, zeker als we hun kadootje ontvangen. Ze moesten in het parcours op zoeknaar een standje voor ons kadootje. Ik geef het je te doen. Een hele lieve kaart en een handgemaakte orginele 4 daagse bedel voor aan onze Pandora ketting. Pffff pak mij maar in....... Thuis in Zevenaar heeft Wilma nog iets lekkers van haar bakkerij Godschalk voor me, buren Thea en Bert hebben Rituals badschuim om te relaxen, van Lidie een fles wijn.... het kan niet op. Bij mij thuis hebben Henk en Natascha de slingers buiten opgehangen, zonnebloemen in de boom en de Nederlandse vlag met een fles wijn wacht ons op. Ik mag niets doen, koffie wordt ingeschonken,bloemen op de vaas gezet en het eten staat weer klaar. De uitspraak 'op handen gedragen worden' hoef ik niet meer uit te leggen.... Lieve lieve lieve mensen, enorm bedankt voor alles. Onze families, collega's, vrienden, buren, mijn NOIR, zonder iemand te kort te willen doen die we niet bij name hebben genoemd, zonder jullie steun hadden we het echt niet gered !!!!!!!!!!!Pffffff