Woensdag 16 juli, 2e vierdaagsedag 2014

Een late start vandaag, dit betekent dat onze rij vanaf 6.15 uur mag vertrekken. Weer sluiten we aan in een lange rij maar we zijn inmiddels gepokt en gemazeld dus weten welke plek het beste is om te wachten ( en van daaruit als snelste te kunnen vertrekken) Ie-der-reen werkelijk ie-der-een is druk met de telefoon. Foto's van de metgezellen met start vlag erop en oooh wat zijn we druk met de 4 daagse app die nauwelijks of niet werkt.Ervaringen worden uitgewisseld, toestellen wisselen van hand om de handige en de niet handige mensen te helpen de app toch te kunnen installeren. Naast mij een vrouw die volgens de app gisterenavond om 21.00 uur is vertrokken en vanaf om 3.30 uur is binnengekomen. Niet dus.... Mensen van het thuisfront die ongerust bellen met de wandelaars of ze zijn uitgevallen ( volgens de app wel en volgens de wandelaars niet). Ze staan gewoon vanochtend aan de start. Vandaag is het roze woensdag en dat kan niemand ontgaan.

Bij binnenkomst in Lent alle roze borden met roze omschrijvingen om van de kleding van de wandelaars maar te zwijgen Het ziet er naar uit dat er veel mannen wandelen die blij zijn eindelijk ook de 'buitenwacht' te kunnen laten zien dat ze 'roze zijn'. Het lijkt wel een opluchting voor ze dat ze zich eindelijk aan de buitenwereld kunnen tonen. Dat doen ze dan ook in volel glorie, zowel de dames als de heren. De categorie kun je omschrijven als leuk, wel grappig, ludiek gevonden tot 'Wilma behoed me dat ik er ooit zo bij ga lopen' waarop Wilma antwoord ' ooooh dat geet ons niet gebeuren topper'. En het laatste woord hierover is verder stilzwijgend gezegd. De 2e dag staat in de boeken als de dag van Wijchen. En daar is geen woord aan gelogen, ik denk dat Wychen 5 sluipwegen heeft om binnen te komen en al die 5 wegen loop je. Je krijgt er letterlijk het 'heen en weer van'. Dit is/was Wychen. Het militaire camp in het bos is verdwenen, ook Chiel Beelen komen we op zijn vaste plek niet meer tegen. Vandaag veel smalle wegen waar je door de mensenmassa niet echt snel kilometers kunt maken. Maar a la, we mogen vanavond opblijven dus wie dut ons wat.

Wychen pakt altijd uit, erg vriendelijke inwoners waar je altijd naar binnen mag en ook water aanvullen en een kaasje meenemen is vanzelfsprekend. We spreken een duits stel die voor de 13e keer loopt. Ook zij kunnen aan hun duitse vrienden niet uitleggen waarom zij 1 week per jaar naar Nederland gaan. Misschien is het ook wel niet uit te leggen, moet je het voelen, ervaren en meemaken. Hoe bijzonder is het dat je een lijf hebt wat dit kan, dat je 4 x 40 km kunt lopen. Hoeveel staan er aan de kant die het graag zouden willen kunnen... Je wordt werkelijk op handen gedragen en iedereen is 1. Geen verschil in mensen, jong of oud, nationaliteit of geaardheid. Weer komen we het meisje in de rolstoel tegen die een kaart op haar rug heeft in alle talen dat ze niet geholpen wil worden. Haar benen kan ze niet bewegen en hebben een andere vorm dan de onze, over de lengte van haar rug zie je dat dit ooit open heeft gelegen.Ze heeft geen gram extra maar een onverwoestbaar doorzettingsvermogen. Ze gaat achterstevoren de weg op en af en ze komt er, dat is zeker. Over 'power' en 'respect gesproken. Onze telefoon doet het gelukkig goed en we worden weer overstroomd met appjes, waar we zijn, hoe het gaat en Marco ( bloemist van Wilma) vertelt ons via de 4 daagse Follow app hoe laat we binnenkomen ( we zijn nog maar krap een uurtje onderweg ha ha). ca 40% van de tijd hebben we 'geen bereik' met de telefoon en ik heb ontdekt dat je al wandelend in de zon slecht kunt typen maar volgens mij worden we wel begrepen. Wychen en Beuningen hebben uitgepakt. overal muziek, terrasjes, enthousiaste mensen die je - ook als het ff niet meer wil- gewoon naar de finish juichen. Bands met NL taalige muziek, meezingers, meedeiners en 'waar zijn die handjes?'Oh je bedoelt onze Unox knuifjes die zo dik en stijf zijn... goed om idd ff de handjes te laten zien en mee te klappen, worden ze vast weer dunner en fraaier van.... 1 van de appjes is van Karin en Paul Knippenborg. Zij staan langs de route in Beuningen tegenover de burgemeester. Gaaf en je hebt weer een doel om naar uit te kijken. Ja hoor, we zien ze al van verre. Hoe blij kun je zijn als je bekenden tegenkomt die blij voor jou zijn, het blijft een hele bijzondere ervaring. Karin vertelt over de andere Zieuwentse wandelaars die net weg zijn en waarvan sommigen er minder fit uitzagen dan wij. Wij kunnen ook echt alles verbloemen. We krijgen een rolletje Mentos mee

( zo lief) en hoppattee op naar Nijmegen. Onderweg de meest mooie creaties van particulieren om in waterslangen gaatjes te prikken, die over de weg te hangen zodat de wandelaars een lekkere nevel krijgen. Heeeeeeerlijk deze verkoeling in deze zinderende hitte. Vanochtend om half acht was het al klam en drukkend en geen zuchtje wind. Nu we beiden de Sara gerechtigde leeftijd al ff voorbij zijn en van onszelf ongevraagd al hitte hebben is de brandende zon slechts een bijkomstigheid. Morgen 25+ en vrijdag 30 graden. Extra waterplaatsen worden ingericht en we gaan het gewoon meemaken. 4 x 40 is 4 x 40 ongeacht de temperaturen. We zijn in gedachten al op zoek naar een passende outfit en welk petje/hoedje we meenemen om ons enigszins tegen de hitte te wapenen. De schoenen van Wilma drukken en voelen onwijs warm, blijven staan is geen optie dus na 8.5 uur zijn we op de Wedren en hebben we dag 2 achter ons. Snel naar de bus en op naar de Waalsprinter waar Henk Bob met draaiende motoren en het raampje open op ons wacht. En Wilma, nu mogen je schoenen echt uit. vindt Henk niet erg...... Voor de appers en volgers, jullie reacties lezen we met heel veel plezier dus voel je vrij om je bericht hieronder bij 'opmerkingen' te schrijven. Hebben wij morgen onderweg naar Nijmegen weer iets leuks te lezen en te bepraten.