Om 9.45 uur verschijnen we aan de start. Aanmelding is bij het sportterrein van Gazelle Nieuwland en Erica ( voetbalvereniging) in de korfbalkantine.
1 meneer en 1 mevrouw achter de inschrijftafel hebben alle tijd. Naam, adres, postcode, hoeveel km, wel of geen medaille ( graag meneer, anders komt mijn medaillebord niet vol), wel of geen boekje, wel of geen korting, route vergeet hij mee te geven en na dik een kwartier gaan we op pad.
De bult op, de bossen in. We starten enthousiast, mooie omgeving, redelijk goed weer, veel bos, en nog meer bos, en nog meer bos, naar links, naar rechts en nog meer bos en we zien verder niets of niemand. Nergens de mogelijkheid om water bij te tanken, we moeten best wel nodig pl...
maar zelfs daarvoor is geen gelegenheid. Enfin, we lopen door, door het bos, langs bomen, over hobbelige paden, kroelig zand, door bos, langs bomen, bult op, bult af, langs bomen en ja.... na 16,4 km zijn we weer terug bij de kantine van de korfbal vereniging. De inschrijfmevrouw zit voetbal te kijken en na een roep van ons merkt ze ons op.
Gelukkig is er een bardame die ons aan een bordje Unox snert kan helpen. We vullen ons water bij en lopen dezelfde route weer terug ( de eerste 3 km hadden we voor de pauze ook al gehad).
Inderdaad, we lopen door bos, langs bomen, bult op, bult af, 4 km rechtuit, hoekje om en dezelfde weg weer terug, langs bomen, door het bos.
Ahh er beweegt iets in het bos. Houthakkers die hun vrijwillige zaterdag nuttig besteden.
Gelukkig houden zij ook net pauze. Ze moedigen ons aan en we worden getrakteerd op de laatste giga krakeling die zij van moeders hebben meegekregen. Die is voor ons.
We kuieren verder en ja er beweegt weer iets, de kauwende monden van niemand minder dan onze Ossies. Prachtig zijn ze en Wilma kijkt ze diep in de ogen ( onmogelijk omdat er zulke lange haren overheen hangen, maar goed, zij ziet ze wel!)
Nog 5 km, langs bomen, door het bos, bult op en bult af, en net voor het eind in zicht is worden we aangesproken door een meneer die op zijn vrouw wacht en ons in wil schrijven voor een cursus GPS wandelen ( hij heeft er een ander moeilijk woord voor maar hij bedoelt hetzelfde).
We nemen keurig zijn informatie mee en bedanken hem voor de vriendelijke woorden.
Het papiertje met zijn telefoonnummer heeft de finish niet gehaald.
Na nog 1 km bos en bult af komen we na 27,5 km weer terug bij de korfbal kantine.
En ja, de inschrijfmevrouw halen we weer bij het voetballen weg.
We melden ons af en ze vraagt of de tocht overeenkwam met dat dinge wat ik in de hande heb. Nee, ons kilometer teller geeft 27,5 km aan en op onze route stond bovenaan 25 km.
Ach, een boompje meer of minder, kan ons niet meer deren.
We nemen de medaille met een smile op onze face in ontvangst en verlaten net niet vluchtend de kantine. We schrijven 27.5 km bij ( 36. 272 stappen) en maken ons op voor de 30 km tocht morgen. De kilometerstand staat op 157.2 km.
Voorlopig even geen bos meer....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten