Dinsdag 18.08.2009

Ik zie ze al lopen.... de wandelaars die vanochtend zijn gestart aan de Doetinchemse vierdaagse.
Kaartje op de borst, korte bokse an, rugzakje om, zonnetje op het voorhoofd.... nog maar 4 dagen.

Zaterdag 5 september, Airborne tocht

De benen zijn weer helemaal hersteld en de weersomstandigheden zijn prima om te wandelen. De tas staat te wachten op de volgende tocht.
Op teletekst lees ik een bericht dat er al 32.000 wandelaars zijn aangemeld voor de Airborne tocht die jaarlijks op de 1e zaterdag in september wordt gelopen.
Deze herdenkingstocht vindt ieder jaar plaats op de eerste zaterdag in september te Oosterbeek.
Je wandelt samen met Engelse en Poolse veteranen en deelnemers uit 17 verschillende landen!
De routes lopen door de prachtige dorpen van de gemeente Renkum, langs diverse Airborne monumenten en de luchtlandingsterreinen van september 1944.
Start en finish Sportpark Hartenstein (achter het Airborne Museum) te Oosterbeek.
Mmm we hebben hem vorig jaar ook gelopen. Eens kijken of we het in onze agenda ingepland kunnen krijgen.

Deze week wordt het warm, heel warm, ruim 32 graden staat er op teletekst voor a.s. donderdag. En deze week is de Acherhoekse Vierdaagse met de start vanaf Doetinchem. Ik zie ze dus dagelijks wandelen. Het kriebelt al weer... deze vierdaagse staat ook nog op ons wensenlijstje...ooit starten we hier ook.

Vrijdag 7 augustus

We hebben om 17.00 uur een afspraak bij Sravana. Rita en Trudy wachten ons op. Onder het genot van een kop koffie kletsen we bij over Sravana en over de 4 daagse Nijmegen. Rita en Trudy nemen heel erg dankbaar onze € 1.000,- in ontvangst en beloven ons dat ze hier een goede bestemming aan geven. We praten nog wat door met elkaar en krijgen steeds meer respect voor Sravana en wat de vrijwilligers hier zoal doen. 1,5 uur later verlaten we met ietwat rood doorlopen ogen en een erg voldaan gevoel Sravana. Wat was het heerlijk om voor hen te mogen lopen en dankzij onze donateurs hen zo verrast aan te treffen.

Het zijn de kleine dingen......

4e Vierdaagsedag, 24.07.2009

Vandaag is de dag waar alle wandelaars over hebben gedroomd en minimaal 3 dagen over hebben gepraat. Het is super om ook de 4e dag aan de start te mogen staan en voor je op de Via Gladiola binnenkomt moet je er eerst vanaf. Voor ons is dat 6.20 uur vanochtend.
We worden steeds slimmer, we staan in de middelste rij, die gaat het snelst.
De GPS is ingesteld en we worden ook vanochtend weer toegezongen door de studenten. We hebben de pas er goed in en we zien heeeeeel veel mensen met rode vlekken. o wat herkenbaar. Vandaag zien veel wandelaars eruit zoals we ons dat voorstellen tijdens hun carnaval. Het wordt steeds gekker. Als je ooit een vierdaagse dag hebt meegemaakt en de afgelopen dagen SBS 6 en TV Gelderland hebt gevolgd dan weet je wat we bedoelen. 't is is net 7.45 uur en we horen en voelen de eerste druppels. Het gaat in een keer weer hard regenen en iedereen voor en achter ons grijpt naar het alombekende krisper-jasje. Zij die een vlag dragen krijgen deze er niet onder, idd kunnen velen het gat weer niet vinden en tja de rest hebben we gisteren al besproken. 10 minuten verder is het weer droog en gaan de knisper jasjes weer uit. Hetzelfde ritueel. Prullebakken langs de weg worden steeds voller en voller met gescheurde jassen, poncho's en zakjes van de poncho's enz.
We vervolgen de mooie route naar St. Warwick, ja da's een heuse plaats in NL met zowaar een rotonde en drempels. Paul en Ronny hebben ons op de 3 meter smalle weg gemist, ze snappen er niets van ( hadden aan ons doorgegeven dat ze in Overasselt zaten maar het bleek een plaatsje ervooooor te zijn. Niet alleen de toppers zijn wel eens de route kwijt. Wij stappen door naar Overasselt. Ik zie een mooie brandweerkazerne ( ziet er nog nieuw uit) waar een groep wandelaars wordt verzorgd. "Wilma kom, hier is vast ook een net toilet". Ik sta in de rij bij het toilet terwijl Wilma nog even netjes aan de verzorgster van de groep vraagt of wij hier even mogen sanitairen. Waar we vandaan komen? "O jullie komen niet uit de gemeente Nijmegen?"Nee dan mag dat niet, hier buiten is een toilet voor jullie. Oke dankjewel, fijne dag nog, zeggen wij keurig. Buiten staat inderdaad... een oranje hokje dat net niet op omvallen staat, een zogenaamde Dix... We hebben weer gespreksstof.
100 m verderop zien we een lieve oma buiten zitten voor haar woning, ik vraag of wij misschien van het toilet gebruik mogen maken. Maar natuurlijk meisjes, leup moar deur. Maken we het niet vies dan met onze natte schoenen? Bunde gij gek, ik mot nog dweilen. We krijgen een handjevol pepermuntjes mee ( da's zo lekker fris veur onderweg zegt oma) en ze spreekt schande over de brandweer in Vrasselt. Ze heeft ongetwijfeld Overasselt gezegd in haar eigen dialect. Als de gij volgend jaar weer hier zijt, kom da gerust weer binne zwaait oma ons na.
We vragen haar adres, zij krijgt een kaart van ons. Heerlijk mens!
Over een lange weg met de wind in de rug en de zon op de kop door naar Linden. Behalve vierdaagse lopers en familie van de inwoners weet mi.i. niemand van het bestaan van Linden.
Elk jaar hebben zij een thema door het hele dorp. Wat het vorig jaar Elvis Presley, dit jaar is het thema kredietcrisis. We hebben genooooten. Een bbc met blanco zakjes met de tekst - gebakken lucht. 100en meters touw over de straat- wij knopen de eindjes aan elkaar. Een woning die verbouwt wordt- executieverkoop en ga zo maar door. Een superieur spelend dweilorkest van ca 25 muziekanten blaast ons Linden uit. Zo zet je een dorp op de kaart, chapeau!
Via Beers door naar Cuyk waar we vorig jaar in een vreselijke opstopping liepen en politie bij binnenkomst van Cuyk aan de wandelaars vroeg even te willen wachten. Het was er te druk.
Ook hier is alles uit de kast gehaald en vieren de Cuykenaren een mega feest. Heerlijk om hier als wandelaar tussen te mogen lopen. Zonder meer hebben we ons de afgelopen dagen weer meer dan rijk gevoeld DAT we kunnen lopen. Je ziet veel schrijnende gevallen in het publiek, misschien hebben zij ook wel eens gedroomd een vierdaagse te kunnen lopen...
Over het ponton richting Malden, ja een buitje. Regenjasjes aan... enz.

Wederom heeft een Deense militair het blijkbaar ook warm, zo te zien aan zijn tot op de enkels afgezakte broek. Via Malden door naar Mook en Molenhoek en je ziet, ruikt en voelt dat de wandelaars het einde in zicht hebben. Het zit overal rij-en dik en het publiek klapt en juicht voor al diegene die het zichtbaar nodig hebben... hartverwarmend! Echt. Als een 50 km wandelaaar wil stoppen en echt niet meer kan schreeuwt het publiek hem toe, nee, niet doen, je bent er echt bij-na en ze slaan hun handen voor de mond. En... de wandelaar gaat door. Hoe erg kan een vierdaagse virus beleefd worden. We naderen de Intratuin en Mac Donalds aan de Rijksweg een giga verzamelplaats voor het publiek en wie duikt daar in een keer voor ons op? Astrid! Onze Assie. Met in haar handen voor ons beiden een bos gladiolen van NOIR. Hoe klein kun je worden... en dat ze ons gevonden heeft.
Die smiecht die mij vanochtend nog SMS-te dat de link het vandaag niet deed waarop ze ons kon volgen en om de 2 uur per sms vroeg, woar bunt jullie? Tuurlijk kon ze ons niet digitaal volgen. Iets verderop staat Diny ( receptioniste Reed) met een heerlijke traktatie en Paul en Ronny met de gladiolen. Als je voeten best zeer doen, je rug en schouders opspelen, je het bloedheet hebt, en je weet dat de finish over een uur in zicht is dan kun je weinig meer uitbrengen.
We weten dat het nog zo'n 3,5 km te gaan hebben ( te schuifelen) hebben voor we op de Via zijn.
Dit zijn de zwaarste kilometers, slenteren, stilstaan, oppassen dat je niet over het publiek of je voorgangers valt maar goed, we zien de finish vlag. Wat een feest. Direct door naar onze tent H 40 wit om te scannen en ons 2e kruisje in ontvangst te nemen. Een ware bui valt nu echt met bakken naar beneden, maar wat kan ons het schelen... we zijn BINNUH ( ik hoor Marco Borsato zingen). Jasje nog even weer aan, door naar de stempeltent om de 2e vierdaagse in ons wandelboekje af te stempelen. Onze totale kilometers staan nu op 998,3 km!
Snel naar BINNUH. Door naar Zevenaar en dan naar huis, onder de douche, benen omhoog en in je hoofd door laten dringen wat we de afgelopen 4 dagen hebben meegemaakt.
Eigenlijk kunnen we het zelf niet eens goed uitleggen.

Ik ga nu slapen en weet zeker dat ons morgen nog heeeeeeel veel dingen te binnen schieten die we nog graag met jullie willen delen. Dan komen ook de foto's erbij.

Jullie, die ons zo enorm gesteund hebben, jullie zijn ONZE KANJERS.

3e Vierdaagsedag, 23.07.2009

Vandaag hebben we ( gelukkig) een vroege start. Met ons stramme spieren staan we om 4.50 uur spik en span op de wedren. Om je heen wordt dan erg veel verteld en iedereen heeft de beste tips. Altijd leuk om te horen. Het is krap vijf uur en de eerste bui valt, wat een gedoe als je met teveel mensen staat te wachten op de start. Vooral de mannen zijn onhandig in het aantrekken van de poncho en/of regenkleding. Woar zit het gat, woar motte de arreme deur en ALS ze dan al klaar zijn komen ze erachter dat ze nog iets uit de rugzak nodig hebben. Herkenbaar, dat wel. De koffiekraam draait piek uren en we kunnen de studenten al op afstand de 40km groepen horen toejuichen. Dit moet je echt een keer meemaken, dit kan ik niet uitleggen hoe mooi dat is. Al dan niet met badjas, de meest lelijke bankstellen staan gewoon in de regen op straat, bierflesjes drijven op de banken maar vrolijk, dat zijn ze. Echt super.

We vertrekken 5.20 uur voor de 3e dag weer richting Hatert. De spieren zijn weer los na 2 km en we hebben de pas er goed in. O ja, ook een dikke tien voor de polities die het verkeer regelen. Volgens mij moeten ze loten voor de plek tijdens de vierdaagse. Allemaal jonge gasten die er zichtbaar lol in hebben.

In Malden hebben we de eerste pitstop, beschuit met aardbei wordt er o.a. aangeboden en bij de mensen thuis mag je naar een schoon toilet. Super. Een populair doende man trekt in het bijzijn van andere wandelaars die wachten de schoenen en sokken uit en gaat zijn pleisters vervangen en verplakken. Minder fris. Onder zijn broek boven zijn schoenen draagt hij met zilver afplakband een vuilniszak waarvan hij aan iedereen wil laten zien dat dit handig is als het gaat regenen, dan heeft hij een truucje door ze over de schoenen te trekken zodat hij droge sokken houdt. Wilma vraagt nog of dat niet broeit... meneer zegt van niet ( drukker met het uitleggen van zijn uitvinding dat de vraag daadwerkelijk goed te beantwoorden).

We ontmoeten toevallig Petra schoonzus van Elles W. die ons nog even uitlegt waar ze woont en waar we strakjes Rob en Elles zullen ontmoeten. Ze loopt zwart een dagje mee met haar vriendinnen.

Voor ons loopt een donkere man met een sigaar van ca 15 cm aan, ook minder, tussen al die sportievelingen. Mooi ook om te zien dat om 6.00 uur, ja al om 6.00 uur de fanfares onder een oranje plastic zit te spelen. Ze doen het toch maar, appeltje wordt je aangeboden en ze wensen je tussen het spelen door, heel veel succes. Dat dit toch allemaal kan! En dat ze het ook nog doen Super.

Onderweg treffen we behalve een mevrouw met een riesen tattoo van Frans Bauer op haar arm, ook 2 soldaten. 1 ervan heet Hoezen ( er staat altijd een naam op de rug van hen, ben je ook mooi klaar mee!). Sergeant Hoezen heeft er verschrikkelijk de balen van, van de Vierdaagse, hij vindt er geen ree... aan, snapt niet wat de kick is, begrijpt ook niet waarom mensen dit doen en weet 1 ding zeker, dat hij dit NOOOOOOOIT meer doet. Ik heb een foto van hem gemaakt en dat doet hem zichtbaar goed, eindelijk eens iemand die iets positiefs voor hem doet ( zijn z'n letterlijke woorden). Arme sergeant, bij moet vandaag en morgen toch nog een slordige 70 kilometers.... ( met bepakking, en hij heeft het warm, heel erg warm).

In Plasmolen is een parkeerplaats vrijgemaakt voor de vierdaagse.Een giga wagen met DJ Ronnie maakt er echt een feest van. Overal staan tafels en banken, eet en drinktent is er, super geregeld en wat gezellig. Een Deense soldaat heeft het zo warm ( we kwamen ze onderweg tegen en echt zijn rug en bovenbillen waren drijfnat) dat hij besluit om maar even zijn broek te laten zakken zodat hij wat af kan koelen. Ook DJ Ronnie heeft dit gezien en wil het even melden. De soldaat in kwestie danst vrolijk mee.

We naderen Groesbeek en het zit er weer rijen-dik. Inmiddels valt de regen ( vanaf ca kwart voor 10) met bakken uit de lucht. Chapeau voor het publiek, zij blijven zitten en ons aanmoedigen en ze hebben weer trommels vol met lekkers voor ons meegenomen.

Op naar de zevenheuvelenweg, daar heeft iedereen de mond van vol en het stelt ( wat ons betreft) echt niets voor. Gemener is de St. Jansberg die er aan voorafgaat. Die moet je echt beklimmen en met een poncho aan is dat echt zweten en broeien.

Ook in Milsbeek staan weer giga mooie borden aan de kant van de weg, kijk zelf maar.

2 jongens onder een parasol ( in de stromende regen) hebben een sombrero op en zingen uit volle borst Mexico, Mexi-i- hatsjoe, hatsjoe. Ze dragen mondkapjes en delen Boritos uit. Hoe kom je er op. Niet alleen de wandelaars genieten ervan, zij zelf ook. Geweldig.

Braziliaanse steelbands stelen de show, ze spelen zich de handen net zo vol blaren als de wandelaars hun voeten.

Om kwart over een ontmoeten we Elles en Rob, Anne en Joyce hebben een ware medaille ( van chocolade) voor ons gemaakt met aan de voorkant groot nummer 1 erop. Daar smelt je toch voor. Geweldig dat jullie er waren!!!Inmiddels is de regen gestopt en lopen we de laatste 10 minuten in het zonnetje.

Snel de kaarten laten scannen, in de auto, en onder de douche. Want als je zo nat bent geworden als Wilma dan krijg je het snel koud, en die coupe... nee die kan echt niet. We drinken nog wat bij Wilma die haar sokken echt uit kan wringen, kleddernat en haar voeten zijn doorweekt wit. Wat stiefkes en dat alles heur zeer dut, dan kan toch niemand zeen. Ik neem de schade thuis wel op, en constateer ook dikke enkels en 'brandvlekken' aan de benen. Voor de rest hebben we een prima dag gehad vandaag, goed gelopen en alles ging helemaal top.

7.15 minuten gelopen over 40.5 km.

Morgenochtend hebben we een late start, dat zal weer dringen worden tijdens de route maar goed, ons einddoel is met alle anderen, die Via Gladiola.

Tot morgen of zoals op de petten van SBS 6 staat die we uitgedeeld kregen: Oat Mor'n!

2e Vierdaagsedag, 22.07.2009

We hebben vandaag een late start, dat betekent dat de 40 km vanaf 6.15 uur ( en ook daadwerkelijk geen seconde eerder) kan starten. We zijn er om 5.50 uur en we staan al vrij achteraan. Rondom je hoor je alle verhalen over gisteren, over hoe de lopers geslapen hebben ( of niet) en over vandaag. Het is 6.15 uur en achter ons wordt al gezegd; als je hier flauw valt dan blijf je gewoon staan. Het is een beetje duwen en Wilma en ik tuitelen met onze rugtassen om inderdaad bijna voorover. Oppassen dat je niet over de boomstronk valt en niet over de poten van de dranghekken, iedereen heeft de blik naar voren staan en ziet vaak niet wat er zich voor je bevindt. De GPS even resetten en om 6.30 uur zijn we onderweg. Een lange weg langs het Radbout en het is druk, erg druk en ook drukkend. Nog maar nauwelijks 5 minuten onderweg en we voelen druppels, steeds meer. Onze allerfraaiste regenponcho komt uit de tas en ik moet je zeggen NIEMAND ziet er beter uit in regenkleding. De studenten zingen en roepen ons nog toe; Jij, jij gaat het halen, dat zie ik zo! en je ruikt de alcohol meer en meer. Ook aan hun ogen en outfit is te zien dat zij nog niet geslapen hebben. Het is broeierig en de poncho's plakken direct om je lijf. Gelukkig staan Paul en Ronny 3 km verderop en kunnen we in elk geval onze jassen meegeven. Het wordt een slome dag, we kunnen i.v.m. de drukte maar moeilijk ons eigen tempo bepalen en de gem. km per uur komt vandaag niet boven de 5.4 km ( gisteren 5,7).
We ruiken de bakker op de hoek en zien veel strompelende mensen voor ons. Weer wachten voor het stoplicht voor we over mogen steken ( komt je spiermassa niet ten goede), veel wegversmallingen en het lijkt wel of de andere wandelaars ook niet vooruit te branden zijn.
Alverna door richting Wychen, we zijn 21.3 km onderweg voor we de eerste pauze nemen.
Op een Dixy stopje na waar ik wel gebruik van heb gemaakt en Wilma niet. Het laat zich raden waarom niet. Wilma, ik geef je wel gelijk maar als je echt nodig moet...

Onderweg ontmoeten we een mevrouw die vanochtend een vroege start heeft gehad en nu dus met ons oploopt. We zijn toch echt 5 kwartier later gestart. Als voor ons iemand 2 verse bananenlaat vallen en wij nog roepen, iemand mist de bananen komt er verder geen reactie. Behalve het lied: Maar ja, ik heb geen bananuh! We zingen zelf ook mee!

Onderweg in het bos staat HET boegbeeld van de 4 daagse Nijmegen, de gladiator. Het is echt maar 1 man die we vorig jaar ook continue tegenkwamen. Hij wil uiteraard graag met ons op de foto, of was het wij met hem Wilma?

In Wychen staat echt alles op de kop. Alle muziekbands, carnavalbands en ander aanstormend talent zet zich in om het de wandelaars naar de zin te maken. Een dweilorkest overstemd een band die bij een cafe optreedt en net als je een couplet hebt gehoord, hoor je een volgende band. We kunnen ons steeds beter voorstellen hoe de carnaval hier wordt gevierd. In tegenstelling tot gisteren wordt er vandaag maar op 1 plek water aangeboden, tegen gisteren om minimaal 7/8 plekken. Op de waarschuwingsborden staat continue aangegeven, drink extra en dat doen we dan ook maar. Gelukkig is onze eigen vochtvoorziening goed op peil. We komen stijfjes op gang en houden ons voor dat we over een uurtje of 4 de brug van Nijmegen al weer zien.
Een bos door over smalle natte paden geeft ook niet veel versnelling, wel meer glibberpartijen. We vragen ons af hoe de rolstoelers dit doen. Giel Beelen maakt een gezellig programma in het bos en achter ons wordt opgemerkt dat Giel een nieuwe vriendin heeft en er zichtbaar beter uitziet. Geen petje meer op en zijn haar is een stuk korter, beaamt ook voorheen kapster Wilma. Wat vrouwen al niet kunnen doen....

Van Wychen richting Beuningen, het lijkt wel of er een tuinstoelenuitverkoop is geweest hier in de omgeving. Kilometers lang zit het publiek langs de kant van de weg ons aan te moedigen en ook deze mensen zijn erg creatief met hun teksten. Ietsje verderop zien we een beeld op een plein met een mondkapje voor ( ter bescherming voor de Mexicaanse griep).
De weg door Beuningen trekt zich zo ontzettend in het lang, aldus Wilma en er lijkt geen einde aan te komen. Aan het eind van de weg worden we toegeroepen, heej Tonny, i'j ok hier?
Kom er bij dan krijg je hier wat fris fris te drinken. Bennie Niewhoff uit Zieuwent geeft ons een stoel en we komen aan de praat. Hij loopt voor de 2e keer de 50 km en blijft hier met 90 kumpels overnachten. Zelfs is gisteren Rieki Ponds overgevlogen om hier de EHBO te verzorgen.
We lopen met Bennie op het laatste stuk richting Weurt en dan door naar Nijmegen. Onderweg zingen we met Candese militairen mee, die, waar we na 3 minuten achterkomen, een engels lied zingen waar na elk couplet een woord wordt weggelaten, dus rondom gaat het dan shhhh.
Ze genieten zichtbaar van ons enthousiastme. De Waalkade op en het wordt me steeds zwarter voor de ogen, mijn schouders en rug melden zich aan en we besluiten even aan een bruggetje te hangen en bij een heus cruise schip ( zeg maar een Mini Onedin line boot) aan de kapitein te vragen of we even van Ihrer Toilette gebruik mogen maken. Aber jasicher, sonnst noch etwas?
Wilma propt alles wat nog in haar tas zit in mij en loopt vanaf nu achter mij, als ik val, dan kan ze me opvangen. Zoveel mogelijk in de schaduw lopen en veel drinken, dat helpt. Net als ik weer alles zie zoals het hoort te zijn komt er een ambulance naar ons toe. Iemand van de militairen is er ook bij gaan liggen. Altijd indrukwekkend om te zien, zeker als je zelf net ff niet lekker was...
Nee, we willen linea recta naar de wedren, scannen, schoenen uit, 'brandvlekken'op de benen beoordelen en dan op huus op an. Wilma weet heeeeel zeker dat als ze de schoenen uit doet er jumbo blaren onder haar hakken zitten.... mm
We hebben vandaag gemiddeld 5,4 km per uur gelopen, 1,05 uur gerust en 7.35 uur gelopen.
Ach, valt achteraf nog niet eens tegen.

Morgenvroeg hebben we ( gelukkig) weer een vroege start en hopen we tijdig de zeven heuvelenweg achter ons te laten.

Het bord geeft aan, 1e dag uitgelopen 40.172.

We denken zeker te weten dat er morgen minder zijn die de eindstreep halen, dat hebben we onderweg live waargenomen..... Sommigen kunnen echt niet meer en nemen de meest vreemde wandelhoudingen aan, dat kan niet goed zijn voor je lijf.

Tot morgen!

1e Vierdaagsedag 21.07.2009

Afgelopen zondag heeft Wilma en ik op maandag het startbewijs opgehaald. Het gevoel om op de Wedren te lopen MET tasje, spreekt boekdelen. Zij met tas hebben een grote glimlach en je voelt de adrenaline van je medewandelaars. Een gezonde spanning maakt zich van je meester. Hoef je niets voor te doen.

Morgen zijn we er weer, voorzien van rode rugzak met alle ingredienten die je onderweg nodig kunt hebben. Kriebels.


Dinsdagmorgen 21.07.200:
Om krap 3 uur onder de douche, kleding en schoenen aan, broodje smeren en 3 x naar boven en beneden omdat je telkens nog iets te binnen schiet wat je eigenlijk ook mee wilt nemen. Ik voel me weer een echte pak-ezel. Vrouwleu...

Om 4.15 uur pikken we Wilma en Ronny op en als een enig Vierdaagsetopper setje zitten we gezellig op de achterbank bij Paul die evenals vorig jaar onze mental coach is. We rijden vlotjes door naar Nijmegen en op de parallelweg t.o. de Wedren mogen we uitstappen. Binnen 3 minuten zijn we op de Wedren waar al een stoet mensen staat te wachten op de start die vanaf klokslag 5.15 uur is.


We worden toegezongen door studenten door een liedje wat we uit schaamte niet durven te herhalen... we zijn in 1 keer super wakker!

4.50 uur staan we in de rij en om 5.20 uur zijn we 'los'. De GPS heeft nog even geen ontvangst maar ook dat is na 100 m opgelost. Door de straten van Nijmegen roept ons een politie toe: Zeg, asse Gi'j noe allemoal een betje deurloopt dan kunne wi'j ok zo noar huus.... Ja leut moet er zijn.

Over de Waalburg lopen we richting Bemmel. Slim als we zijn- ja ja we zijn geen beginnelingen meer enhebben we van vorig jaar geleerd- op tijd zout eten, goed drinken en tijdig op zoek naar een toilet. We hebben toch nog een Dixy fobie overgehouden van vorig jaar.....Onderweg worden we enthousiast toegejuicht door een giga menigte, het is aandoenlijk om te zien wat de supporters allemaal zingen, zeggen en ons aanbieden. Pruimen, druiven, dropjes, komkommer, ontbijtkoek met en zonder boter, koffie, thee en heel veel flesjes water, heeeerlijk.

Gezien de hygiene maatregelen nemen wij alleen verpakte dingen aan, 't is maar voor ons eigen gevoel. Veel, heel veel kinderen langs de weg die op een High Five vragen... ook maar niet doen ( gezien de hygiene). 7.40 uur zijn we in Bemmel waar Paul en Ronny ons enthousiast opwachten, we eten een broodje en gaan direct door naar Elst. Gigantisch wat dit dorp op poten zet, Thom de Graaff zwaait iedereen toe ( wat is die man oud geworden... op tv ziet hij er echt beter uit). Giel Beelen draait onderweg vanuit zijn grote vrachtwagen en moet echt naar ie-de-reen zwaaien. Hans Kraaij Jr. zet alleen handtekeningen op vrouwlichamen op een bepaalde plek. Veel dweilorkestjes, zangers op platte wagens en herrie uit giga luidsprekers, echt heel veel herrie.Als je in een buurt binnenkomt, dan kun je de muziek al raden! Een hoog meezing gehalte. We krijgen veel opmerkingen over onze kleurige roze ruiten blousjes, ook van een radio verslaggever die grapt, handig hoor die ruitjes, je kunt ze ook zo openzetten....

We worden zelfs herkend door 2 dames die nu in het publiek zitten en blijkbaar vorig jaar achter ons gelopen hebben, of het klopt dat we vorig jaar roze jassen droegen.... Stimmt!

We gaan Elst door en komen op exact dezelfde plek in Valburg waar Wilma vorig jaar helemaal inklapte. Bijzonder om hier weer te zijn,nu met een stralende topper naast me. We hebben geleerd van vorig jaar en bestellen tomatensoep. I;j liekt wal niet wies, krap half elf aan de soep met ballen, maar ja, je doet wat om de eindstreep te halen.
Kiek ze stralen hier.... op de achtergrond de horeca gelegenheid waar ze vorig jaar stuk ging.
Onderweg hebben we weer veel schik om hoe mensen erbij lopen; 1 mevrouw met X benen en een giga gat in haar broek onder de bil houdt ons, en vele andere wandelaars , erg bezig.
Een wandeaar met een blauwe en een rode sok, natte bil naden ( getverrrrr) schotse rokken, t-shirts met de tekst; We hebben het al zooooooo gehad, en 'als je dit kunt lezen dan ben je net zo ver als wij' en ga zo maar door. We hebben de sokken er goed in en via Oosterhout komen we op de dijk van 7 km waar we een heerlijk windje hebben. 13.00 uur zijn we op de Waalbrug en om 13.20 uur zijn onze finish kaarten alweer gescand. We schrijven 7.05 uur/minuten en 55 minuten rusttijd over exact 40 km. Zo de kop is eraf en we hebben alweer een boel schik gehad onderweg. Helaas hebben we Ellen en Manfred, Iris en Marc onderweg gemist. We hopen dat ze Oma Rieki wel hebben gezien.
Benieuwd of Ellen ook vandaag het virus te pakken heeft gekregen en ze toch volgend jaar....



Op de Wedren nog ff met Harm Edens ( omroep Gelderland ) op de foto die zegt dat hij niet uitbundig kan lachen omdat hij zijn lip kapot heeft. Weten we, we hebben gisterenavond beiden gezien dat hij door een hond in zijn lip is gebeten..... ach gosh. Hij tipt ons om vanavond ook even te kijken, het blijkt lachen te worden. Doen we Harm.








We zien op het

scorebord dat er 41.025 deelnemers gestart zijn vanochtend, ben benieuwd naar morgen.

P.s. We hebben ons aangemeld dat jullie ons ook live kunnen volgen, waar we zoal uithangen.
Dit kan via mijn mobiele telefoon. We krijgen onderweg veel telefoontjes van onze kennissen dat dit idd prima werkt.
Nieuwsgierig?
http://www.de4daagselive.nl/40H068
Op 65 meter van de Wedren staat onze 'kom maar mee naar huis auto', heerlijk
We willen best een douche !
Thuis ff eten, kleding wassen, site bijwerken en op tied noar berre.
Morgen start om 6.15 uur, we zijn erbij!

Donderdag 2 juli

Vanavond drinken we met NOIR Zieuwent een zomerborrel bij cafe Bruntjes in Zieuwent.

Tevens wordt de prijs uitgereikt van een geintje van ons koor van de wedstrijd: Raad het lied of niet. Ik heb de troostprijs gewonnen, een wasrekje. Maar.... waar komt Ellen mee binnen, een heus wasrek aan START kokers gemonteerd met 2 flessen 4-daagse drinken onderin en het hele wasrek hangt vol met - als je onze site gevolgd heb, herkenbare attributen, w.o. 2 stukken mars, 2 appelkoeken, 2 zakdoeken ( Wilma en ik lopen de 4-daagse met 2 vingers in de neuze) 1 schone onderbroek, voor het geval we geen tijd hebben om te wassen, een heuse stappenteller, menthol poeder, deodorant, 1 zelf gemaakte zangbundel, 1 haarnetje met harde en zachte krulspelden voor het geval onze coupe weer door elkaar gaat, batterijen, voor het geval onze GPS het begeeft, 2 paar frisse schoenzooltjes, 1 haarband tegen het zweten, 1 paar gloedjenieuwe sokken in de juiste maat voor Tonny(!) een ver(der)kijker zodat we mogelijk ook eens een keer de juiste route lopen, en 1 envelop met daarop de tekst pak me dan, pak me dan. Deze mag ik in het bijzijn van alle NOIR leden openmaken en dan word ik stil, heel stil. NOIR schenkt ons eens mooie cheque ten gunste van onze goede doel Sravana. Ik krijg er niets meer uit, ik blijf stil en mijn blik zegt blijkbaar voldoende.

Vorige week had ik al de collecte bus meegenomen en hebben jullie ieder afzonderlijk gedoneerd en nu nog deze cheque!

Wat hebben jullie ons weer verrast, waar zouden we zonder NOIR zijn. Jullie zijn echt meer dan geweldig en.... hebben we straks in Nijmegen een moeilijk moment, dan helpt dit ons er zeker doorheen. Mede namens Wilma en Sravana, enorm bedankt!!!

Zaterdag 20 juni, Lentewandeltocht Aalten

Krap acht uur arriveren we met BiBi op het sportterrein van Ad'69, voetbalvereniging in Aalten.
Om 8.00 uur is de start van de 30 en de 40 km en vanaf 9.00 uur voor de 20 km. Onze planning laat vandaag een tocht van 20 km toe en we gaan er vanuit dat we dan ook wel om 8.00 uur mogen starten. Op het parkeerterrein is het stil, heeeeeeel stil. Een mevrouw staat er met wandelschoenen aan en een rugzak om, we kennen haar nog van de Grenslandtocht in Zevenaar vorige week. Een jongeman uit Aalten en er komen steeds meer auto's met vooral kentekens uit Duitsland. We gaan naar de kantine om ons in te schrijven.... en alles is donker, dicht en stil.
Er hangt 1 handgeschreven A-4tje op de deur met de tekst: De wandeltocht gaat vandaag en morgen niet door. En verder helemaal niets. Niet 'wegens omstandigheden' geen telefoonnummer, niemand van de organisatie, dit hebben we nog nooit meegemaakt en de andere wandelaars ook niet. We herinneren ons van vorige jaar deze tocht die ook vorig jaar is georganiseerd door Wandelsportvereniging de Wandelvriend uit Aalten dat er ruim 1200 wandelaar hebben deelgenomen. Nu dus niets, nienta, nada. Sh....
De jongeman uit Aalten kent iemand van het bestuur. Zodra hij thuis is gaat hij hen bellen.
Hij en ik hebben gisteren nog op de site gekeken, er was geen melding van afgelasting.

We keren met brood, water, mars en fruitdrank onverrichter zake naar huis. Een vreemde gewaarwording als je hier totaal niet op gerekend hebt.

We hebben ons vandaag ingeschreven voor de marathon a.s. zaterdag 27 juni van 40 km op de laatste dag van de 4 daagse Lichtenvoorde en hopen Ellen en Rieki en nog veel meer bekenden al WANDELEND tegen te komen. Reken er op dat ik de site van de 4-daagse Lichtenvoorde deze week in de gaten houd.

Zondag 14 juni, Grenslandtocht

6.15 uur: Volgens pagina 171 op omroep Gelderland hebben we vanmorgen een zonnige dag, graadje of 20-23 en aan het eind van de middag regen en/of onweer. Om 6.45 uur ben ik bij Wilma, bakje koffie en we vertrekken vanaf de Lammerenhof richting het voelbalterrein Zevenaar voor de inschrijving van de Grenslandtocht. De start van de 30 km staat in het boekje op 7.30 uur maar Wilma reed er gisteren om 7.00 uur langs ( da's me toch ook altijd een vroege vogel die Wilma) en zag dat de wandelaars om 7.15 uur al onderweg waren. Dat kunnen wij dus ook.

We schrijven ons in voor de 30 km en zien dat er gisteren 492 wandelaars op pad zijn gegaan. Wij horen bij de vroege lichting vandaag. We vertrekken over de 'plakweg' richting de nieuwbouwbuurt Zevenaar naar de inmiddels veel voor ons bekende omgeving richting de Duitse grens naar Elten. Het lijkt een andere tocht dan die we vorige week hebben gelopen en elke keer als Wilma aan mij uitlegt waar we zijn maak ik de verkeerde opmerking. Neeeee Tonny, dat is aan de andere kant van het water, o Wilma komen we dan zodadelijk in dat bos? Nee dat is aan de andere kant van de snelweg. Ik geef het op, ik loop Wilma achterna en ga niet meer raden waar we zijn..... Gedurende de dag krijg ik overigens wel komplimenten van Wilma dat ik wel steeds beter de route begin te kennen en dat ik echt wel herkenningspunten heb die WEL kloppen. Wacht maar Wilma, volgende week lopen we in Aalten, daar ben ik bekend..



Nog maar net 7 km onderweg en ons gloedjenieuwe GPS systeem piept.... mm... ik krijg hem niet meer aan de praat. Batterijen leeg.... shi....Nu moeten we op tijd lopen en maar raden hoe ver we zijn. Een man 'snelt' ons voorbij, hij wil- denken wij - de 40 km in 5 uur lopen of zo, anders draai je niet zo met je heupen en ben je niet nu al kletsnat, en heb je niet je korte broek al nat op plaatsen waar je het liever niet ziet.... Onderweg een keurige pauzeplaats, voorzien van koffie, thee, de alombekende appelkoeken ( da's goed voor de energie) en zelfs soep. 4 vrijwilligers erachter van WSV de Zandlopers die er zichtbaar plezier in hebben. Bankjes, krukjes, 2 EHBO mensen, super geregeld. Nu zie ik daar een super-simpele oplossing hoe je gemakkelijk een afvaldepot kunt maken. Je zou het zo insturen voor 'het beste idee van nederland' Hoe simpel.


We gaan richting Elten en lopen een prachtige route door veel mooie bossen. Wat horen we? Regen. Mm het begint met miezeren, we noteren 8.10 uur op de klok.In het bos valt het nog mee maar als we op het open veld komen realiseren we ons dat we hier totaal niet op gerekend hadden. Bij Pannenkoekenhuis Hoch Elten drinken we buiten koffie onder een parasol ( die de regen opvangt) . 3 heren schuiven aan een ander tafel aan en bestellen alle 3 1 fles bier van 1 liter. Ze zeggen erbij dat deze ook wel eens 'niet goed' kunnen vallen en ze dan zeeeeeker weten dat ze legaal met zware benen over de eindstreep komen vandaag. De rest van hun opmerkingen houden we maar even voor onszelf!2 andere wandelaars schuiven bij ons aan tafel, waaronder een meneer uit Weert die in 2009 voor de 40e keer, jawel, de 40e keer de 4-daagse Nijmegen loopt en dan stopt hij ermee. Hij vertelt dat hij vorig jaar een aderoperatie in zijn been heeft gehad die niet goed is gegaan. Met een rits van zijn enkel tot boven zijn navel heeft hij hem toch vorig jaar uitgelopen. Hoezo respect!

De regen zet door en op moment x moeten we echt besluiten om onze giga geweldig uitziende poncho's uit de verpakking te moeten halen. Oeps dit haalt ons echt op!
De nattigheid zet door maar wij ook. Dwars door Hoch Elten, we voelen de kuiten steeds meer en we halen zelfs 2 x mannen in dus we hebben het tempo er vandaag echt goed in. Als een ware 'me Tarzan you Jane' stappen en glibberen we door de bospaden. Alleen de lianen hebben we nog niet kunnen vinden.
We schieten nog even wat plaatjes en bergen de camera snel op onder de broeierige poncho in de tas, anders wordt deze ook klieder.
Om klokslag 13.00 uur zijn we weer in veilige haven in Zevenaar waar we concluderen dat je van lopen wel bruin kunt worden maar dan van de modder aan je benen.


We schrijven er in 5 uur en 3 kwartier 30 km bij, de teller staat nu op 835 km en we hunkeren naar een douche. Aan onze coupe en onze kleding is duidelijk te zien dat we ruim 4 uur in de regen in de bossen hebben gewandeld. Getver, wat zien we eruit!


Volgende week zaterdag gaan we naar Aalten ( ja Wilma, dan ga ik je ook overhoren over de route die we lopen en stel ik jou eens de strikvragen..)


P.s. We lopen dit jaar voor Sravrana ( gasthuis in Doetinchem, zoals je bovenaan de site kunt zien). Draag je de Stichting ook een warm hart toe en wil je iets doneren? Elke euro is meer dan welkom. Laat het Wilma of mij weten, dan zorgen wij dat het op de juiste plek komt. Dankjewel alvast namens ons!

Zondag 7 juni, Betburg tocht in Babberich

Alweer is Wilma verrast dat ik vanochtend weer op tijd ben, start 7.15 uur is 7.00 uur in Zevenaar en ik ben er. Start om 7.30 uur bij 't Centrum in Babberich en we hadden ons bedacht dat we dan wel om 7.15 uur kunnen vertrekken. Dat dachten er meer, achter ons wordt al flink gemopperd dat het startburo nog niet geopend is en 1 VUT gerechtige meneer van de organisatie mummelt, ja als je om 7.00 uur kunt starten wil je om 6.30 uur vertrekken, en als je om 6.30 uur kunt starten wil je zeker om 6.00 uur vertrekken... wi'j motte nog de hele dag dus eh...De enthousiaste mopper meneer zegt niks meer...

7.24 uur starten we, richting kasteel Halsaf met de nieuwe GPS aangekoppeld aan mijn rugzak. Wilma hanteert de beschreven route, is op pagina 1 als we de gevleugelde roep achter ons horen.... Heej, da-a-me-ssss.... oh nee he,nog geen 3 mnuten onderweg, we liepen onze voorgangers na....die ook aan de klets waren...
De toon is weer gezet! We zijn weer scherp.

De gezellige heren die van gisteren al een tocht in Winterswijk van 30 km in de benen hebben zetten ons weer op het goede pad. Ze willen graag ons tempo volgen moar onze vrouwleu kunt dat neet an dus bij de eerste klim haken ze verantwoord af. Kwartiersedijk, Bijvanck, Steegseweg richting viaduct Waldkreuz door naar onze eerste rustplaats ´t Klaphek in Stokkum. We wisten ons uit 2008 nog te herinneren dat ze hier heeeeeeerlijk appelgebak hebben. Op het terras doen we ons met alle andere wandelaars die hier ff bijtanken, tegoed aan het heerlijks. Niet te lang want het is kil tegen het koude aan en als je komt te zitten dan wordt je stief. We wisselen links en rechts van ons met andere wandelaars onderling de kennis uit van alle verschillende GPS toestellen en laten ze achter met het idee dat wij al redelijk weten hoe de onze werkt. We pakken de boel op en we worden de heren weer kwijt en wandelen richting Huthum naar de trap van de Elterberg. Na de eerste 3 heuvels op de berg, laten we 2 heren achter ons die er zichtaar moeite mee hebben, dat kunnen we zeen en roekennnnn.
Moeiteloos bestijgen we de Elterberg en aan het eind wacht ons heerlijke thee bij ´t Pannekoekhuys in Hoch Elten. Ruim 20 km zitten er op en we gaan via Neustadt richting Zevenaarerstrasse, alwaar Wilma precies weet wie waar woont en kostelijk vertelt dat hier 3 families bij elkaar wonen die toen zij nog op de basisschool zat, vreselijk werd gepest door een groep jongens die hier tot op de dag van vandaag nog wonen. Misschien herken ik ze nog wel...Tot de dag dat Wilma´s vader deze irritante jongens met een heuse mestgrepe opwachtte en vertelde dat hij hier niet van gediend was, toen was het over.
Onderweg loopt er een duidelijk zichtbare varkenshouder voor ons, ik leg Wilma uit dat je dat aan de stand van de benen kunt zien ' heel erg O benen om de mudjes er tussen vast te kunnen houden om ze in te enten´, Wilma begrijpt het.
Via de Lochnerstrasse, Bindsbergerweg het spoor over, terug naar Babberich.
29,7 km op de teller en ik heb weer veel gehoord over Wilma´s jeugd.
Met een gemiddelde van 5,8 km per uur liggen we keurig op koers.

We worden bij het overhandigen van de medaille gekust door de organisatie meneer, dat heurt d'r bi'j zegt ie...

En....vandaag hebben we het totaal aantal kilometers van 800 overschreden.

Wijntje dan maar...

Pinkstermaandag 1 juni, test nieuwe GPS

Vandaag ga ik alleen een testrondje lopen met onze gloedjenieuwe GPS. Zaterdag bij Bever Sport in Arnhem gekocht en na 1 dag spelen met alle opties, vandaag de live test.

Ik loop een rondje richting Keppel en zie dat ie exact aangeeft hoe lang, hoe snel, wat de gemiddelde rusttijd is, aantal km, wat een super aanwinst. Hij registreert echt ALLES en we kunnen dus niets meer verzwijgen, want hij slaat alles op. Ooooh wat top.

Als ik weer thuis ben, klik ik op routekaart en voila, hij wordt getoond op volledig scherm.

He dut ut, nu kunnen we volgende week samen op pad voor een echte route.

Nu nog uitleggen aan de GRM ( General Route Manager hoe dit werkt... mm)

Vrijdag 22 mei, über die Grenze

Het is vrijdag na Hemelvaart en het belooft een zonnige dag te worden. Op naar Zevenaar alwaar we om 7.15 uur vertrekken. Net de rotonde richting Babberich voorbij en we hebben al contact... een chauffeur van Dachser ( waar Wilma werkt) herkent de roze jassen van ons, de Vierdaagsetoppers. Hij claxoneert zodat bijna heel Zevenaar en omstreken het kan horen. We passeren het tuincentrum voor de zoveelste keer en vragen ons nog steeds af waarvoor de 2 giga bassins dienen aan de rand van het centrum. Wie het weet wil het vast wel met ons delen..




We passeren nog 1 prachtige bord..., oordeel zelf.


Net als we het bord 'overstekende padden' voorbij zijn, zit er een vette groene op het fietspad, bang dat zijn laatste minuten geteld zijn. Nee hoor zo bruut zijn we niet.



Door naar Tolkamer waar we aan de kade ge-luk-kig beweging zien in een horeca gelegenheid. We moeten zooooo nodig en we hebben beiden de waterflessen leeg. De dames zijn aan het schoonmaken en staan ons allervriendelijkst te woord, tuurlijk mogen we naar het toilet en de flessen bijvullen, ze wensen ons veel suc6 met de verdere tocht. Verder richting Spiek ( lees Spijk), mooi langs de dijk waar Wilma kilometers lang kan vertellen over deze omgeving en de bedrijvigheid hier. We coachen iemand die hoog op de ladder staat te schilderen dat ie goed bezig is en dat het een streeploze goot wordt... kan hij zelf vanaf de ladder toch niet zien. Bij een picknicktafel ff gerust, broodje gegeten en een stel Fransozen aangemoedigd op de fiets. Met dat we weer willen vertrekken, zien we dat onze stappenteller op apegapen ligt. Hij is blijven steken op 22,3 km en de achterkant ligt helemaal los..... mm. Toch maar door richting Emmerich, door een mooi natuurgebied van de Rhijnwaarden, we lopen tussen schapen en koeien door, hoe mooi!Bij een wegversmalling komen alle koeien naar ons toe aan de draad, 1 koe is blind aan 1 oog en wordt door zijn broer koe keurig van de draad weggeduwd ter bescherming dat hij zichzelf bezeerd. Hoe mooi kan de natuur zijn ( rillingen). We passeren het poortje waar we gisteren tegen elkaar zeiden, morgen komen we hier uit ( of niet, maar ja het is ons gelukt). De brug van Emmerich komt steeds dichterbij ( lijkt het, maar als je het moet bestappen, ben je zo 1,5 uur verder). Voor de 3e keer passeren ons 2 fietsers die ons nu durven te vragen of we voor Nijmegen trainen, dat kunnen ze aan onze ferme tred zien! Joa joa, ook fietsers in die Bundesrepublik sind schon bekannt mit Nimweeg'n.

Ja, we naderen de brug, wat een giga afstand heeft ie en wat ra-aa-aazen de auto's langs je heen als je wandelt,onze coupe waait steeds verder uit elkaar en de vrachtboten varen onder ons door. We weten dat aan de andere kant van de brug het Panorama hotel ligt. Ein-de-lijk kunnen we daar iets drinken, iets anders dan ons eigen water en brood ( zo hebben ze zich ook in de oorlog kunnen redden, bedenken we nog).



Yes we zijn er..... op een gesloten Panorama terras met binnen alles dunkel. .. na sowas.

Ondertussen is het 12.00 uur en de laatste sani-stop ligt ruim 3 uur achter ons.
Aan de andere kant van de brug ligt Emmerich.... daar zal toch wel iets open zijn?

Rugzak op, vrech kieken en weer terug naar het Eiskafe in Emmerich die...jawel het wordt door een Italiaan bestierd en buitenlanders werken blijkbaar altijd, het is open. Trots vertellen we dat we 38 km spaziert haben, waarop de man in gebrekkig Italiaans-Duits aan ons vraagt:
Habt Ihr kein Führerschein.... laat maar ,...we gaan eerst sanitairen en trakteren onszelf op een Riezen Coupe Eis, die hebben we wel verdiend. Lekker bijgekleurd en bijgekletst zijn we om14.00 uur weer op de thuisbasis in Zevenaar.

We schrijven 38 km erbij en onze stappenteller staat nog steeds op... 'k heb er geen zin meer in.

Zondag 10 mei, B.E.O. mars in Alverna

Jaaaa er staat weer een mooie in ons boekje. Zondag 10 mei in Alverna ( bij Nijmegen).

6.15 uur bij Wilma om om 7.00 uur aan de start te staan in Alverna.

We arriveren om 7.55 uur en de eerste wandelaars komen ons al integen. Vrolijke mensen aan de inschrijftafel, correcte organisatie, inschrijving - ja wij zijn lid van de wandelbond- en ja... met beloning. Ze maken ons 3,- armer en we zijn weer weg. Een prachtige afwisselende route, stralend mooi weer, veel wandelaars, we hebben er zin in en het gaat goed vanochtend.

We moeten beiden neudig plassen maar bij de eerste stop blijkt dit van een andere vereniging te zijn, en oh, oh, oh no dixy's!!!We spannen alles weer samen en trekken verder. 12 km verder is onze eerste stop bij café de Zon. Ajjjj, alle wandelaars zitten buiten op het terras, allen proberen de deur te openen maar tevergeefs. Een bekende snelt de buurt in om de eigenaren wakker te maken. Tevergeefs zo blijkt maar na enkele minuten gaat er een deur open, iedereen 'duikt' richting toilet en wat wil je van alle wandelaars horen die al minimaal 2 uur wandelen en vaak al een uur hebben gereden om naar de start te komen.... we hebben zo'n zin in koffie. Zelfs de hond van de eigenaar is in paniek ( feestje gehad gisterenavond???) We treffen buiten 2 enthousiaste mensen uit het Brabantse land die ons aanspreken omdat we er zo ervaaaaaare uitzien. Trainuh jullie soms ook voor Nijmeguh? Hoeveul kilometers hebben jullie dan gelope het earste joar veur de training? Als getraine rotten geven we antwoord op al hun vragen die wij vorig jaar stelden aan wandelaars die al met stickers van de 4-daagse op de tas liepen. Herkenning.

Deze meneer treffen we onderweg, hij rust ff uit bij een bord waar beschreven wordt in welk gebied we lopen. Meneer ziet er zichtbaar aangeslagen uit en we beuren hem op achterhoekse wijze op. Meneer legt uit dat hij 3 weken geleden aan zijn knie geopereerd is en deze tocht toch iets te veel van het goede was. We bieden hem onze chauffeur aan maar hij laat zich niet kennen. Hij strompelt door, wat een kanjer.

We komen langs een golfbaan waar de golfers er in onze ogen iets TE uitgedost bijlopen. Matjes in de nek, witte polo, geruite broek mooi in de plooi en te opvallende schoenen eronder. Ga toch moederdag houden jongens... is ons zachte commentaar. Er komt zelfs een golf-cart-car achter ons aan, sjonge wat vinden wij dit veel poehah!

We vervolgen de route, onze genral route manager had maar een foutje ( toen Tonny zei; Wilma woar is iederene, wi'j loopt hier allene) hebben we ons snel weer omgedraaid en de route weer opgepakt ( Oeps, we waren weer aan de klets).

We steken een grote voorrangsweg over en worden nageschreeuwd door een gepensioneerde man die er met zijn vrouw fietst en vindt dat wij niet genoeg rekening met hen houden. Wat een sjagerijn, dat kan ook anders hoor? Naast ons staan mensen te discussieren dat er rechts geen ven is en links wel, met gebaren en verwijzingen vinden ze dat ze allemaal gelijk hebben en wij, die hier totaal niet vandaan komen, weten wel hoe we moeten lopen. Wij volgen gewoon ons pepier! We worden achtervolgd door 2 heren die ons wel gezellig blijken te vinden en ons ALLES vertellen over wie hier woont en woonde, ja zij komen hier vandaan en dat moeten we weten ook.

Om half één strijken we neer op het terras waar Paul ons opwacht. 29,3 km erbij op de teller en voor binnenkomst bij het startburo staat een meneer met een lippenbalsem die ook heel goed te gebruiken is tegen muggenbeten. 1 euro van deze balsem gaat naar het kankerfonds. Mooie geste, natuurlijk willen wij er allebei 1, ook al is het alleen maar voor het KWF.

P.s. bij de pauzeplaats wil Wilma aan de

controleurs laten zien dat ze in het bezit is

van een geldig strikdiploma! Kiek dan!

12.30 uur: 4.37 uur gewandeld, 23.742 stappen en 29.3 km tellen we erbij.

We nemen de medaille in ontvangst en 2 mannen uit een tehuis stempelen onze boekjes af, zo trots, alsof ze Beatrix zo verwachten, zo blij!

Nog ruim 2 maand en dan staan we weer op de wedren.

We willen nog veel kilometers maken dus op naar de volgende tocht!

Zaterdag 4 april, Zevenaar, Elten. Lobith,Zevenaar

Vandaag staat de Bloesemtocht in ons wandelboekje. Het schijnt een prachtige tocht te zijn met meer dan 30.000 wandelaars. Het lijkt ons inderdaad ook erg mooi alleen onze agenda voor vanmiddag ziet er anders uit en de Bloesemtocht zit er vandaag voor ons niet in.
We lopen gewoon een eigen ronde.
7.00 uur bij Wilma aan de koffie, stappenteller gereset, rugzag om en weg zijn we.
Via de brug Zevenaar uit, richting Elten. Onderweg schrikt Wilma zich het apenzuur als een 'grappige' wielrenner haar bij het voorbijfietsen even op de schouder tikt'. Godsamme, Wilma hoeft niet naar de cardioloog wat het hart doet het nog perfekt. Sukkel... bel of roep even, met de wind die er staat vandaag horen we je nieeeeet! Bekomen van de schrik en 3 'Onze Vaders' verder wippen we bij onze eerste rustplaats aan. Kapsalon Reckman in Elten, Wilma's oude werkgever. We worden enthousiast ontvangen en van alle kanten komen er stoelen en wordt ons koffie voorgezet. Wat een welkom. Tussen de kapselon klanten eten we ons brood en zien we hoe ze gewassen. geknipt en weekendklaar worden gemaakt.Zelfs de postbode krijgt koffie en schuift bij ons aan. Wilma rebbelt met de klanten en de postbode als ze nog in dienst is. Mooi!
De postbode vindt het kewelduk ( hij kan 2 woorden NL) dat wij treenen für Nimweeg'n en hij heft wel gehört dat het een ganz gross spektakel is daar. Verder leeft de 4-daagse Nijmegen niet zo in Duitsland.
Na een sanitaire stop en de belofte dat we schnell wieder ankommen bij Fritz und seine Frauen vertrekken we weer fit en fris richting Lobith. ca 3 km langs de grote weg waar de vrachtwagens je nog net niet de neude uut de bokse jagen. Snel door naar Lobith waar Wilma een mooie route weet langs het water. En mooi is het hier, prachtig.
In de vroege zaterdagochtend, nag enigszins dauw, de zon komt er langzaam door.
In het water zijn nauwkeurig enkele beverratten geplaatst, waar zie je dat nog.
De ganzen en eenden landen langzaam op het water en doen zich te goed aan de ochtendzon.
De bladeren aan de boden en de struiken zijn bijna onnatuurlijk groen. Zo mooi.
We kuieren verder en passeren en al lang gepensioneerde man die zijn 2 honden in het water laat ravotten en dit van de picknicktafel gadeslaat. Voor hem niets anders dan de andere zaterdagmorgens met dien verstande dat er 2 pink ladies met rugzak en verder identiek gekleed hem een vrolijk goedemorgen toewensen.
Richting Babberich, waar we onderweg even bij de Molen naar binnen gaan ( hij is nu eindelijk eens open als wij er langs komen) en we brooddeeg en cakemail meenemen. Een superleukot en Sien winkeltje met een giga enthousiaste mevrouw die vertelt wat je allemaal kunt maken van haar lekkere dingen in de winkel. Alleen al alle namen die ze het brooddeeg hebben gegeven is om te lachen. We gaan bij Lidy op de koffie en genieten van de felle zon in haar achtertuin.
Terug naar Zevenaar waar Ronny ons achterop komt en vanuit de auto schreeuwt dat hij vast een koel drankje voor ons klaarzet. Blijkbaar zien we er erg verhit uit. Vrouwleu...

rest ons nog 1 vraag; onderweg zagen we verschillende bloesembomen met daar onderin een op kop hangende bloempot met een net erover heen. Ze hebben ongetijfelt een funktie, die bloempotten, maar wij weten het niet. We besluiten er een vraag van te maken voor diegene die ons blog leest. Wie weet waar deze bloempotten voor dienen?

Klokslag 12.00 uur zijn we voldaan terug in Zevenaar.
We schrijven er vandaag 22,3 km bij.
't was weer genieten, ook in onze eigen omgeving!

Zondag 15 maart, 25 km tocht door Oud Amsterdam

Onze aandacht in het wandelboekje viel op deze tocht door oud Amsterdam. 7.00 uur vertrek vanuit Zevenaar richting Amsterdam. Een alleraardigste mevrouw vertelt ons - als we het inschrijfadres dankzij de geweldige navi hebben gevonden- waa we het beste onze auto kenne parkeeruh! So hiero, om het hoekie, dan kreig je geen probleemuh! Gisteren hadden ruim 1.200 wandelaars de tocht gelopen en ze verwachten er vandaag zeker zo veel. De weergoden zijn ons goed gezind, bij het vertrek wat killetjes maar de toppers zijn onder alle omstandigheden goed gekleed. In de Achterhoek en Liemers waar we inmiddels verschillende tochten hebben gelopen, daar kennen ze de 'roze tweeling' al op afstand. Hier zijn we nog lekker incognito.

Wilma treedt weer op als GRM ( General Route Manager) en ik beheer de stappenteller.

Niets veranderen t.o.v. voorgaande tochten, gewoon deze rolverdeling aanhouden.

Krap negen uur schieten we al het eerste kiekje voor het Vondelpark. Door verschillende weggetjes door naar het Rijksmuseum, de Heineken Brouwerij, en via een klein pad waar een alleraardigst beeldje staat van Simon Carmiggelt. Onze mentals coach heeft ons onderweg al gevonden en hij vermaakt zich kostelijk. Amsterdam is tenslotte zijn eerste rayon-stad.

Door naar de Jordaan, waar we bij de beelden van Johnnie en Tante Leen door 2 Japanners over en weer op de foto worden gezet. Would you take picture of me, then I take picture of you. Echt, het lijkt Wendy van Dijk wel. We passeren verschillende kroegjes met de meest geweldige interieurs en namen. Wat te denken van 'cafe van Puffelen'. Er staat een prachtig bankje voor, dat levert een ideale foto shoot op met Wilma op de bank. We passeren het Anne Frank beeld en worden onderweg weer uitgenodigd voor een volgende prachtige tocht in Krommenie. Die meneer deelt onderweg folders uit en wil ons graag uitnodigen. Krommenie? Ik dacht het nie!

Het lieverdjes beeld ( staat symbool voor kinderen in de achterstandswijken, dat zij ook speelruimte hebben). Ik ken het vanuit mijn werk van een voetbaltoernooi voor reclameburo medewerkers, de naam tenminste. Heb echter nooit geweten waar het Lieverdjes toernooi vandaan kwam. Nu dus wel! Ff verderop zien we een prachtig steegje met de weg aanduiding: Gebed zonder End- Centrum. Hoe ze deze naam hebben kunnen verzinnen? We hebben nog ruim 15 km om daar over te rikraaien. We komen door de Rosse Buurt alwaar enkele dames hun geld willen verdienen. Langslopende wandelaars kijken wat bevreesd naar de dames die op hun beurt antwoorden: Wil je soms ook mijn poesie sien? Nou dan, kom maar hiero!Op de keien die in deze straat liggen, een beeld van een hand over de borst; ter bescherming van hen die er werken. We gaan verder langs de grachten alwaar we verschillende woonboten zien met de meest dure auto's ervoor w.o. enkele Porsches. Ja, waarom ook niet? Via het Scheepvaartmuseum en het beeld van de Markerman, ter bescherming van de... juist ja, de Scheepvaart, lopen we langs cafe NOIR ( jawel) door naar het Oosterpark. Vaak gehoord, nooit eerder geweest. In het park staat 'de Schreeuw' het beeld ter nagedachtenis aan Theo van Gogh. Best indrukwekkend als je er zo bijstaat. Via het Amstel Hotel, langs Carre, het Tuschinski theater naar het Rembrandplein. We zien de woning van Bram Moskovitz en gaan terug naar het inschrijfburo. We schrijven er 25 km en veel indrukken bij. Amsterdam is echt een prachstad met een rijke cultuur en historie waar we vandaag enorm van hebben genoten.

Ik denk dat we veel hebben gezien waar de echte Amsterdammers geen weet van hebben. Zeker niet op een vroege zondagochtend als de stad langzaam uit zijn slaap ontwaakt.

4 januari 2009 Seven Aerentocht-Zevenaar

Op de allereerste zondag van dit nieuwe jaar hebben we de roze jassen en grijze broeken maar eens uit de mottenballen gehaald... In plaats van onze normale zondagmorgen sportmorgen ( de sportschool was gesloten) hebben we besloten om vandaag maar weer een een tocht te maken.

Maarrrrr we zijn niet alleen, we krijgen gezelschap vandaag van Sjaak. Ja ja gisteren nieuwe wandelschoenen gekocht en hij doet verwoede pogingen om naar ons uit te spreken dat hij het waarschijnlijk heel misschien wel wil overwegen om als hij het leuk vindt en als hij ons bij kan houden er een kans is dat hij mogelijk dit jaar de 4daagse Nijmegen mee wil lopen. Zo dat is eruit. Sjaak toch, leuk man.

Met in de planning een tocht in Ugchelen zien we s'morgens dat we alleen mee kunnen wandelen bij voor-inschrijving. Oh. Toch maar even gebeld, ik krijg een alleraardigste mevrouw aan de lijn die vertelt dat er nog wel plek is in de groep (?) en dat er pas om 10.30 uur wordt gestart. De tocht is onder begeleiding met onderweg veel stopmomenten met uitleg enz enz. Ik heb haar vriendelijk bedankt en onder het genot van koffie met Wilma en Sjaak hebben we toch maar besloten een eigen tocht te lopen. Om nu onderweg steeds te moeten stoppen voor uitleg, geen route te krijgen en in een groep te wandelen, dat lijkt ons geen goede start.


We lopen de Seven Aerentocht zelf wel met Wilma als onze General Route Manager moet dit zeker gaan lukken. We starten vanuit de Lammerenhof en vertrekken richting Groessen. Onderweg wandelen we een heel eind langs de Betuwe Route tot het moment dat Wilma op het idee komt dat we rond deze tijd van de zondagmorgen meestal bij Wessel in de sportschool de alombekende Bruger oefening doen. Die mag vandaag natuurlijk niet ontbreken. Zie de foto, Wessel zal trots op ons zijn!! We wandelen verder richting Pannerden en daarna weer terug richting Zevenaar. We lopen langs de visvijver waar de kinderen van Wilma hebben leren vissen. Vandaag wordt er geschaatst. Ahh, dat hebben we vandaag nog niet gedaan dus ik ga de bevroren vijver op. Wilma vindt het dooooood- eng. Sjaak legt onze poze vast in schaatshouding, terwijl Wilma me vertelt dat ze nog nooit heeft geschaatst laat ze dat op de foto niet zien.

Nog even een p pauze bij de Wip-Inn en dan door naar Babberich waar we bij Liedy op de koffie gaan. Ruim 20 km zitten er op en Sjaak staat al weer te popelen zijn 3 kilo kleren aan te trekken en snel richting huis te gaan zodat hij met de benen hoog kan en het bad aan kan zetten.


Op zijn vraag of wij ook last hebben van de knieen of heupen antwoorden wij 2 maal nee. Gelukkig niet. We noteren 24,7 km en hebben de smaak alweer helemaal te pakken. De ruim 600 km in 2008 hebben ons goed gedaan, zo blijkt vandaag.

De totale km stand staat nu op 643.

We orienteren ons alvast op de volgende tocht alwaar we eerst een officieel wandelboekje voor Sjaak moeten zien te bemachtigen. Hij wil wel mee in Wilma's boekje maar dat kan natuurlijk niet Sjaak. Morgen toch maar eens bellen hoe het met hem is....