2e Vierdaagsedag, 22.07.2009

We hebben vandaag een late start, dat betekent dat de 40 km vanaf 6.15 uur ( en ook daadwerkelijk geen seconde eerder) kan starten. We zijn er om 5.50 uur en we staan al vrij achteraan. Rondom je hoor je alle verhalen over gisteren, over hoe de lopers geslapen hebben ( of niet) en over vandaag. Het is 6.15 uur en achter ons wordt al gezegd; als je hier flauw valt dan blijf je gewoon staan. Het is een beetje duwen en Wilma en ik tuitelen met onze rugtassen om inderdaad bijna voorover. Oppassen dat je niet over de boomstronk valt en niet over de poten van de dranghekken, iedereen heeft de blik naar voren staan en ziet vaak niet wat er zich voor je bevindt. De GPS even resetten en om 6.30 uur zijn we onderweg. Een lange weg langs het Radbout en het is druk, erg druk en ook drukkend. Nog maar nauwelijks 5 minuten onderweg en we voelen druppels, steeds meer. Onze allerfraaiste regenponcho komt uit de tas en ik moet je zeggen NIEMAND ziet er beter uit in regenkleding. De studenten zingen en roepen ons nog toe; Jij, jij gaat het halen, dat zie ik zo! en je ruikt de alcohol meer en meer. Ook aan hun ogen en outfit is te zien dat zij nog niet geslapen hebben. Het is broeierig en de poncho's plakken direct om je lijf. Gelukkig staan Paul en Ronny 3 km verderop en kunnen we in elk geval onze jassen meegeven. Het wordt een slome dag, we kunnen i.v.m. de drukte maar moeilijk ons eigen tempo bepalen en de gem. km per uur komt vandaag niet boven de 5.4 km ( gisteren 5,7).
We ruiken de bakker op de hoek en zien veel strompelende mensen voor ons. Weer wachten voor het stoplicht voor we over mogen steken ( komt je spiermassa niet ten goede), veel wegversmallingen en het lijkt wel of de andere wandelaars ook niet vooruit te branden zijn.
Alverna door richting Wychen, we zijn 21.3 km onderweg voor we de eerste pauze nemen.
Op een Dixy stopje na waar ik wel gebruik van heb gemaakt en Wilma niet. Het laat zich raden waarom niet. Wilma, ik geef je wel gelijk maar als je echt nodig moet...

Onderweg ontmoeten we een mevrouw die vanochtend een vroege start heeft gehad en nu dus met ons oploopt. We zijn toch echt 5 kwartier later gestart. Als voor ons iemand 2 verse bananenlaat vallen en wij nog roepen, iemand mist de bananen komt er verder geen reactie. Behalve het lied: Maar ja, ik heb geen bananuh! We zingen zelf ook mee!

Onderweg in het bos staat HET boegbeeld van de 4 daagse Nijmegen, de gladiator. Het is echt maar 1 man die we vorig jaar ook continue tegenkwamen. Hij wil uiteraard graag met ons op de foto, of was het wij met hem Wilma?

In Wychen staat echt alles op de kop. Alle muziekbands, carnavalbands en ander aanstormend talent zet zich in om het de wandelaars naar de zin te maken. Een dweilorkest overstemd een band die bij een cafe optreedt en net als je een couplet hebt gehoord, hoor je een volgende band. We kunnen ons steeds beter voorstellen hoe de carnaval hier wordt gevierd. In tegenstelling tot gisteren wordt er vandaag maar op 1 plek water aangeboden, tegen gisteren om minimaal 7/8 plekken. Op de waarschuwingsborden staat continue aangegeven, drink extra en dat doen we dan ook maar. Gelukkig is onze eigen vochtvoorziening goed op peil. We komen stijfjes op gang en houden ons voor dat we over een uurtje of 4 de brug van Nijmegen al weer zien.
Een bos door over smalle natte paden geeft ook niet veel versnelling, wel meer glibberpartijen. We vragen ons af hoe de rolstoelers dit doen. Giel Beelen maakt een gezellig programma in het bos en achter ons wordt opgemerkt dat Giel een nieuwe vriendin heeft en er zichtbaar beter uitziet. Geen petje meer op en zijn haar is een stuk korter, beaamt ook voorheen kapster Wilma. Wat vrouwen al niet kunnen doen....

Van Wychen richting Beuningen, het lijkt wel of er een tuinstoelenuitverkoop is geweest hier in de omgeving. Kilometers lang zit het publiek langs de kant van de weg ons aan te moedigen en ook deze mensen zijn erg creatief met hun teksten. Ietsje verderop zien we een beeld op een plein met een mondkapje voor ( ter bescherming voor de Mexicaanse griep).
De weg door Beuningen trekt zich zo ontzettend in het lang, aldus Wilma en er lijkt geen einde aan te komen. Aan het eind van de weg worden we toegeroepen, heej Tonny, i'j ok hier?
Kom er bij dan krijg je hier wat fris fris te drinken. Bennie Niewhoff uit Zieuwent geeft ons een stoel en we komen aan de praat. Hij loopt voor de 2e keer de 50 km en blijft hier met 90 kumpels overnachten. Zelfs is gisteren Rieki Ponds overgevlogen om hier de EHBO te verzorgen.
We lopen met Bennie op het laatste stuk richting Weurt en dan door naar Nijmegen. Onderweg zingen we met Candese militairen mee, die, waar we na 3 minuten achterkomen, een engels lied zingen waar na elk couplet een woord wordt weggelaten, dus rondom gaat het dan shhhh.
Ze genieten zichtbaar van ons enthousiastme. De Waalkade op en het wordt me steeds zwarter voor de ogen, mijn schouders en rug melden zich aan en we besluiten even aan een bruggetje te hangen en bij een heus cruise schip ( zeg maar een Mini Onedin line boot) aan de kapitein te vragen of we even van Ihrer Toilette gebruik mogen maken. Aber jasicher, sonnst noch etwas?
Wilma propt alles wat nog in haar tas zit in mij en loopt vanaf nu achter mij, als ik val, dan kan ze me opvangen. Zoveel mogelijk in de schaduw lopen en veel drinken, dat helpt. Net als ik weer alles zie zoals het hoort te zijn komt er een ambulance naar ons toe. Iemand van de militairen is er ook bij gaan liggen. Altijd indrukwekkend om te zien, zeker als je zelf net ff niet lekker was...
Nee, we willen linea recta naar de wedren, scannen, schoenen uit, 'brandvlekken'op de benen beoordelen en dan op huus op an. Wilma weet heeeeel zeker dat als ze de schoenen uit doet er jumbo blaren onder haar hakken zitten.... mm
We hebben vandaag gemiddeld 5,4 km per uur gelopen, 1,05 uur gerust en 7.35 uur gelopen.
Ach, valt achteraf nog niet eens tegen.

Morgenvroeg hebben we ( gelukkig) weer een vroege start en hopen we tijdig de zeven heuvelenweg achter ons te laten.

Het bord geeft aan, 1e dag uitgelopen 40.172.

We denken zeker te weten dat er morgen minder zijn die de eindstreep halen, dat hebben we onderweg live waargenomen..... Sommigen kunnen echt niet meer en nemen de meest vreemde wandelhoudingen aan, dat kan niet goed zijn voor je lijf.

Tot morgen!