3e Vierdaagsedag, 23.07.2009

Vandaag hebben we ( gelukkig) een vroege start. Met ons stramme spieren staan we om 4.50 uur spik en span op de wedren. Om je heen wordt dan erg veel verteld en iedereen heeft de beste tips. Altijd leuk om te horen. Het is krap vijf uur en de eerste bui valt, wat een gedoe als je met teveel mensen staat te wachten op de start. Vooral de mannen zijn onhandig in het aantrekken van de poncho en/of regenkleding. Woar zit het gat, woar motte de arreme deur en ALS ze dan al klaar zijn komen ze erachter dat ze nog iets uit de rugzak nodig hebben. Herkenbaar, dat wel. De koffiekraam draait piek uren en we kunnen de studenten al op afstand de 40km groepen horen toejuichen. Dit moet je echt een keer meemaken, dit kan ik niet uitleggen hoe mooi dat is. Al dan niet met badjas, de meest lelijke bankstellen staan gewoon in de regen op straat, bierflesjes drijven op de banken maar vrolijk, dat zijn ze. Echt super.

We vertrekken 5.20 uur voor de 3e dag weer richting Hatert. De spieren zijn weer los na 2 km en we hebben de pas er goed in. O ja, ook een dikke tien voor de polities die het verkeer regelen. Volgens mij moeten ze loten voor de plek tijdens de vierdaagse. Allemaal jonge gasten die er zichtbaar lol in hebben.

In Malden hebben we de eerste pitstop, beschuit met aardbei wordt er o.a. aangeboden en bij de mensen thuis mag je naar een schoon toilet. Super. Een populair doende man trekt in het bijzijn van andere wandelaars die wachten de schoenen en sokken uit en gaat zijn pleisters vervangen en verplakken. Minder fris. Onder zijn broek boven zijn schoenen draagt hij met zilver afplakband een vuilniszak waarvan hij aan iedereen wil laten zien dat dit handig is als het gaat regenen, dan heeft hij een truucje door ze over de schoenen te trekken zodat hij droge sokken houdt. Wilma vraagt nog of dat niet broeit... meneer zegt van niet ( drukker met het uitleggen van zijn uitvinding dat de vraag daadwerkelijk goed te beantwoorden).

We ontmoeten toevallig Petra schoonzus van Elles W. die ons nog even uitlegt waar ze woont en waar we strakjes Rob en Elles zullen ontmoeten. Ze loopt zwart een dagje mee met haar vriendinnen.

Voor ons loopt een donkere man met een sigaar van ca 15 cm aan, ook minder, tussen al die sportievelingen. Mooi ook om te zien dat om 6.00 uur, ja al om 6.00 uur de fanfares onder een oranje plastic zit te spelen. Ze doen het toch maar, appeltje wordt je aangeboden en ze wensen je tussen het spelen door, heel veel succes. Dat dit toch allemaal kan! En dat ze het ook nog doen Super.

Onderweg treffen we behalve een mevrouw met een riesen tattoo van Frans Bauer op haar arm, ook 2 soldaten. 1 ervan heet Hoezen ( er staat altijd een naam op de rug van hen, ben je ook mooi klaar mee!). Sergeant Hoezen heeft er verschrikkelijk de balen van, van de Vierdaagse, hij vindt er geen ree... aan, snapt niet wat de kick is, begrijpt ook niet waarom mensen dit doen en weet 1 ding zeker, dat hij dit NOOOOOOOIT meer doet. Ik heb een foto van hem gemaakt en dat doet hem zichtbaar goed, eindelijk eens iemand die iets positiefs voor hem doet ( zijn z'n letterlijke woorden). Arme sergeant, bij moet vandaag en morgen toch nog een slordige 70 kilometers.... ( met bepakking, en hij heeft het warm, heel erg warm).

In Plasmolen is een parkeerplaats vrijgemaakt voor de vierdaagse.Een giga wagen met DJ Ronnie maakt er echt een feest van. Overal staan tafels en banken, eet en drinktent is er, super geregeld en wat gezellig. Een Deense soldaat heeft het zo warm ( we kwamen ze onderweg tegen en echt zijn rug en bovenbillen waren drijfnat) dat hij besluit om maar even zijn broek te laten zakken zodat hij wat af kan koelen. Ook DJ Ronnie heeft dit gezien en wil het even melden. De soldaat in kwestie danst vrolijk mee.

We naderen Groesbeek en het zit er weer rijen-dik. Inmiddels valt de regen ( vanaf ca kwart voor 10) met bakken uit de lucht. Chapeau voor het publiek, zij blijven zitten en ons aanmoedigen en ze hebben weer trommels vol met lekkers voor ons meegenomen.

Op naar de zevenheuvelenweg, daar heeft iedereen de mond van vol en het stelt ( wat ons betreft) echt niets voor. Gemener is de St. Jansberg die er aan voorafgaat. Die moet je echt beklimmen en met een poncho aan is dat echt zweten en broeien.

Ook in Milsbeek staan weer giga mooie borden aan de kant van de weg, kijk zelf maar.

2 jongens onder een parasol ( in de stromende regen) hebben een sombrero op en zingen uit volle borst Mexico, Mexi-i- hatsjoe, hatsjoe. Ze dragen mondkapjes en delen Boritos uit. Hoe kom je er op. Niet alleen de wandelaars genieten ervan, zij zelf ook. Geweldig.

Braziliaanse steelbands stelen de show, ze spelen zich de handen net zo vol blaren als de wandelaars hun voeten.

Om kwart over een ontmoeten we Elles en Rob, Anne en Joyce hebben een ware medaille ( van chocolade) voor ons gemaakt met aan de voorkant groot nummer 1 erop. Daar smelt je toch voor. Geweldig dat jullie er waren!!!Inmiddels is de regen gestopt en lopen we de laatste 10 minuten in het zonnetje.

Snel de kaarten laten scannen, in de auto, en onder de douche. Want als je zo nat bent geworden als Wilma dan krijg je het snel koud, en die coupe... nee die kan echt niet. We drinken nog wat bij Wilma die haar sokken echt uit kan wringen, kleddernat en haar voeten zijn doorweekt wit. Wat stiefkes en dat alles heur zeer dut, dan kan toch niemand zeen. Ik neem de schade thuis wel op, en constateer ook dikke enkels en 'brandvlekken' aan de benen. Voor de rest hebben we een prima dag gehad vandaag, goed gelopen en alles ging helemaal top.

7.15 minuten gelopen over 40.5 km.

Morgenochtend hebben we een late start, dat zal weer dringen worden tijdens de route maar goed, ons einddoel is met alle anderen, die Via Gladiola.

Tot morgen of zoals op de petten van SBS 6 staat die we uitgedeeld kregen: Oat Mor'n!